‘Hoe zit het met jouw fietstocht? Ga je nog wel? Ik heb al zolang geen berichten meer gelezen’ was de terechte vraag die ik afgelopen zondag van Lilian (dank je 🙂 ) kreeg. Het is inderdaad al een aantal weken stil aan het blogfront.

Niet omdat ik niet wil gaan, integendeel zelfs; in de derde week van mei vertrek ik, ijs en weder dienende, maar wel omdat ik vanwege twee skivakanties en enkele beslommeringen met andere zaken bezig ben geweest.

Ook heb ik de uitrusting zo ongeveer compleet, weet ik welke route ik ga fietsen en ben ik met nog uitsluitend enkele kleine aanpassingen aan de fiets bezig. Eigenlijk moet er nu alleen nog een ander stuur op. Ik heb dus ook niet veel nieuws meer te melden. Ik lees eigenlijk ook weinig meer over de tocht onder het motto: ik zie het wel, ‘verrassing’ en ‘laat het maar gebeuren’…….

Verder heb ik geen echt lange afstanden meer gefietst. Ik heb wel nog een paar tochtjes van 60 km gemaakt, maar het was vaak nat en koud, waardoor ik meer op de rollenbank heb getraind dan me lief is.Comfortabel in de keuken (daar hebben we de meeste ruimte voor dat ding) en ondertussen naar Uitzending Gemist kijken. Wel probeer ik zoveel mogelijk iedere dag iets met de fiets te doen, al is het maar naar het werk fietsen. Alle kleine beetjes helpen tenslotte.

Een dezer dagen fiets ik ca 90 km naar Vessem (pelgrimshoeve Kafarnaum) om het zogenaamde Credencial del Peregrino op te halen. Dit ‘pelgrimspaspoort’ laat je voorzien van stempels tijdens je tocht. Meest gebruikelijk is om een stempel te vragen als je gaat overnachten: bij een refugio, een kerk, in een hotel of op een camping. Je kunt ook een stempel vragen bij een bar, de VVV of zelfs bij de lokale bakker.

Daarnaast dient het pelgrimspaspoort om in herbergen te kunnen laten zien dat je een serieuze pelgrim bent. Je verkrijgt daarmee toegang, als er plek is. De meeste pelgrims laten in Santiago de Compostela een getuigschrift opstellen door het Spaanse genootschap. Hiervoor is het nodig  dat je van de laatste 100 kilometer te voet of 200 kilometer met de fiets iedere dag ten minste twee stempels hebt opgehaald.

Nou heb ik sinds de kleuterschool weinig meer met stempels, dus ik weet niet of ik me wel aan deze frequentie ga houden. Het gaat mij ook niet om het diploma, maar om de reis. Ik heb gelezen dat diverse reisorganisaties in Spanje hier anders over denken. Deze brengen hele reisgezelschappen (meest Amerikanen naar het schijnt) die thuis willen vertellen dat ze de tocht gelopen of gefietst hebben, vaak van het dal van berg A naar de top van berg A. Met de bus wel te verstaan. Daar halen deze ‘pelgrims’ ergens een stempel, lopen of fietsen dan (liefst zonder bepakking, die gaat weer in de bus) naar beneden, waarna het ritueel zich herhaalt. Het schijnt zo te zijn dat ook de taxichauffeurs op de route het erg druk hebben. Met pelgrimeren heeft dat niets te maken, maar mooie stempels dat ze hebben…..

Ik zal wel zien hoe het loopt. Ook over mijn jacht op de stempeltrofeeën zal ik jullie tijdens de tocht informeren. Wordt het toch nog druk op het blog 😉 .