Dag 20 Larrasoana – Torres del Rio 105 km

Vanochtend werd ik weer vroeg wakker gemaakt door het gerommel van de wandelaars. Vannacht overigens ook weinig geslapen, want er waren, behalve mij, nog een stuk of wat snurkers. Een iemand had een vervelende (voor hem en voor ons) kriebelhoest en daarnaast waren er diverse plassers.

Dan maar vroeg opstaan, douchen en de wei op…. Ik had in de routeplanner gekeken en zag tot mijn schrikt dat er weer redelijk wat hoogtemeters wachtten. Dwars de Pyreneeën door. Je kunt je er wel iets bij voorstellen. De eerste 50 km vergiste ik me ook nog bergop in de weg, waardoor ik een kilometer of 5 te lang klom vandaag.

Hoe dan ook, na 12 uur vanmiddag werden de hellingen weer wat vriendelijker en kon de grote versnelling op de fiets. Vanochtend had ik al de hoop tot Torres del Rio te komen. Ik weet niet waarom, maar iets in de naam fascineerde me. Stieren van de rivier of zoiets. Daar moest het goed zijn. Het lukte dus ook nog redelijk op tijd aan te komen. Als je na een bepaalde tijd aankomt zijn in ieder geval de gemeentelijke refuges vol. Ik besloot in Torres een particuliere refuge te nemen. Voor de prijs (10,-) hoef je het niet te laten en deze was erg schoon, goed verzorgd, met eetmogelijkheden (10,- voor een prima 3 gangen menu inclusief wijn en 5,- voor het ontbijt). Mijn kostje was dus snel gekookt vandaag…. Luxe!!!!!!

Aan tafel zaten we met twee oudere Italiaanse loopsters, een jonge Finse, 2 jonge Amerikaansen, een oudere Belgische dame, die overigens nog roots heeft in Geleen en daar bij de Edah heeft gewerkt (leuk…) en een Franse oudere man uit Tours. Op enig moment werd ik in het gesprek tussen een van de jonge Amerikaansen en de twee Franstalige ouderen ingeschakeld om te vertalen.Dat leverde weer heel veel pure en mooie gesprekken op over de zin van het leven en de rol van de camino daarbij. Geweldig. Het Amerikaanse meisje studeerde psychologie en was aan het einde van het gesprek diep geraakt, net als iedereen trouwens. Ik zat er met kippenvel bij en was blij dat ik zoveel moois aan iedereen kon overdragen. De gesprekken gingen over de rol van de camino in de verwerking van het leven en de wijsheden die jonge mensen daar uit kunnen halen. Niet belerend, maar met veel wijsheden en wederzijdse bewondering. Wow

Morgen kijk ik wel hoever ik kom. Ik heb nog geen concrete plannen, maar wil weer een kilometer of 100 koersen. Kijken hoe het loopt. De wegen in Spanje zijn overigens ook voor fietsers prima (met veel Europese steun volgens de borden langs de weg) en geheel tegen de verwachting in houden de Spanjaarden zich prima aan de verkeersregels. Ola en buenas noces (of zoiets. Moet nog wennen aan de andere taal)