Rivieren 2017. Dag 15. Bonn-Sittard 127 km. Totaal is 1.276…….

Het zonnetje scheen vanmorgen alweer vroeg. Na een goede nachtrust zaten we bepakt en gezakt om 8.30 uur helemaal fris op de fiets. We hadden een uitdaging! Zou het ons lukken om vandaag helemaal naar huis te fietsen? Vol goede moed gingen we op pad, we zouden wel zien tot hoe ver we zouden komen.

Als eerste zochten we een bakker op, we moesten tenslotte nog ontbijten. We hadden afgesproken de kortste weg naar huis te nemen, dat betekende dat we de Rijn moesten verlaten. Als eerste natuurlijk de stad Bonn door. Dat betekende op een gegeven moment, dat we nog een behoorlijke klim moest maken van meer dan 10%. Prachtig uitzicht, maar het blijft hard werken om boven te komen! De warming up hadden we gehad!

Na deze beklimming, en de eerste 16 km gefietst te hebben, hebben we ons ontbijtje genuttigd op een bankje, tussen de velden met pioenrozen. Je lichaam laat op een gegeven moment zelf merken dat het weer behoefte heeft aan nieuwe energie, en je merkt dan ook dat als je dan iets eet, je weer vooruit kunt.

Nadat we de eerste 60 km gefietst hadden rond 12.00 uur, was het tijd om de accu op te laden. Aangezien er geen cafe te bekennen was in de omgeving, zijn we een sporthal tegengekomen, waar een vriendelijke juffrouw ons toestemming gaf de accu op te laden en waar we tevens een aantal consumpties hebben genuttigd. Als je een uurtje de accu aan de oplader legt, heb je er ongeveer weer 20 kilometer bij. Afhankelijk van je snelheid, wind, beklimmingen is deze 20 kilometer snel op of niet. Ik heb vandaag in ieder geval weer de nodige kilometers zonder ondersteuning moeten fietsen.

Ondanks dat de wolken in de lucht af en toe een dreigende indruk maakten, is het droog gebleven. We hebben wel veel tegenwind gehad. Gelukkig zijn we ook geen sikkeneurige dames meer tegen gekomen!!!

Rond 14.30 uur hadden we nog geen lunch gehad. We kwamen langs een Chinees restaurant, en Henny opperde het idee om daar te eten, er rekening mee houdend dat als we het tot huis haalden, wij in ieder geval niet meer voor het avondeten hoefden te zorgen. We hadden geluk, het restaurant zou vanaf 14.30 uur dicht zijn, maar we mochten nog wat bestellen. Heerlijk gegeten, garnalen, veel groente, en eendenborst.
We konden er weer tegenaan. En dat was nodig! De laatste loodjes waren erg zwaar! Heel erg zwaar!
Af en toe moesten we toch weer even een stukje omrijden, we hadden ons dan vergist met de route. Dwars door het veld, wind recht in je gezicht, en maar doorgaan.
Als je dan toch de bekende plaatsnamen op een gegeven moment op de verkeersborden ziet staan [Geilenkirchen, Sittard] stimuleert dat wel om door te gaan.
Uiteindelijk reden we om 18.15 uur Sittard binnen. We waren allebei doodmoe, maar ook trots op ons zelf, en zeer tevreden met het behaalde resultaat.

We zijn blij weer thuis te zijn. Het is toch nergens zo fijn als thuis. Een heerlijk bad volgde, de wasmachine draait weer, en we kijken tevreden en met veel plezier terug naar de afgelopen 2 weken. We hebben veel gezien, veel meegemaakt, leuke mensen mogen ontmoeten, leuke ritten gehad, maar ook minder leuke routes. Wie weet gaan we samen, of Henny alleen, nog een keer een tochtje maken.

Voorlopig gaan we eerst weer lekker slapen in ons eigen bed…………..welterusten.