Dag 7 Louvres-Parijs 47km

Vandaag al weer de laatste dag van onze trip. Ik zag dat mijn blog van gisteren niet geplaatst is, vandaar dat ik het zojuist nog een keer heb geprobeerd. Achterhaalde informatie dus, maar toch wel leuk om nog te lezen denk ik….

De route was gisteren een beetje teleurstellend. Weinig hoogtepunten, behoudens het kasteel van Pierrefonds.

Hier had ik een lekke band, maar door de speciale vloeistof die in de binnenband zit, vulde deze het gaatje zich tijdens het oppompen op en kon ik even later weer met volle belasting verder fietsen.

Verder ging het steeds meer en steiler omhoog en omlaag. Niek heeft zich vandaag prima hersteld en op gegeven moment vond hij het nodig mij bergop in te halen….

Verder fietsten we door steeds groter wordende plaatsen. Door een gebied ook waar veel allochtone mensen wonen. Opletten voor het verkeer op de doorgaande wegen en voor spelende kinderen in de woonwijken. Daar werden we ook aangenaam verrast door twee voetballende jongens van een jaar of 10 die ons ‘Bonjour et bon courage’ wensten. Leuk en hartverwarmend.

We hebben de nacht doorgebracht in een voorstad van Parijs, Louvres, waar we te gast waren bij Andrew. Nu was het een koude dag met temperaturen rond de 12 graden, dus toen we rond een uur of 5 aankwamen bij ons adresje voor de laatste nacht, was het wel een teleurstelling dat Andrew, een Engelsman die geboren is in Kameroen,  meldde dat zijn auto kapot was en dat hij vast stond in het Parijse verkeer. Het ging nog zeker 1 uur duren. Desgevraagd gaf hij aan dat op de grote doorgaande weg wel een Tabac was, waar je waarschijnlijk ook een kop koffie kon krijgen. Ook moest er ergens een fish and chips zaakje zitten, maar beide hebben we niet gevonden.

Om toch een beetje warm te blijven zijn we ieder afwisselend om het kwartier de lokale supermarkt binnengegaan en hebben allerlei etenswaren voor de volgende dag gekocht; Niek kwam naar buiten met ham en vervolgens ging ik binnen pinda’s kopen, waarna Niek weer Pringels ging halen en zo voorts. Op die manier hebben we een uur overbrugd en gingen we weer na het huis van Andrew. Aangekomen moest eerst nog de kamer in orde gemaakt worden. Hij had dit voor onze aankomst allemaal willen doen, maar dat was dus niet meer gelukt door de autopech.

Als troost kregen we vervolgens een warme maaltijd aangeboden. Zelfgemaakte groenteschotel met Afrikaanse kruiden, pasta en spicy hamburgers. Toe weer een grote kop koffie. Het smaakte uitstekend en na nog een uurtje of wat nagekletst te hebben met onze gastheer (dit keer ging het over de wereldpolitiek, Trump en Korea, ik bespaar jullie de details),  gingen we om 10 uur slapen. Het bed was wat aan de kleine kant voor twee grote jongens, dus werd de aangrenzende werkkamer omgetoverd tot een extra slaapkamer (gewoon een matras op de grond, onze eigen slaapzak er op en snurken maar). Een prima gastheer dus. S’ochtends om 7.30 opgestaan en om 8.30 zaten we al weer op de fiets voor onze laatste kilometers.

Het eerste stuk fietsen was niet echt geweldig; de route liep veelal via zogenaamde D wegen. Niet al te druk, maar toch relatief veel verkeer. Nagenoeg geen fietspaden. Opletten geblazen dus, hoewel de Fransen echt goed rekening houden met de fietsers. Ze nemen doorgaans veel ruimte als ze je inhalen en blijven, als het te gevaarlijk wordt, zelfs een heel stuk achter je rijden. Op de bus na in het dorpje Thieux. De jonge buschauffeur met indrukwekkende sportschoolarmen sneed me bij een inhaalmanoeuvre zodanig, dat ik vol in de remmen moest om niet tussen de hoge stoeprand en de bus geklemd te worden. Toen de bus een paar honderd meter verder stopte, heb ik hem door het openstaande zijraam verbaal bedankt voor zijn roekeloos gedrag. Niet dat het veel indruk maakte, hij keek gewoon de andere kant op. Misschien werd dat ook wel veroorzaakt door mijn inmiddels woeste baard (eigen beleving) en welriekende t-shirt. Ik vermoed dat dit laatste toch nog wel de meeste indruk heeft gemaakt 🙂

Volgens de navigatie ligt Louvres nog maar 23 km vanaf het hart van Parijs, maar wij moesten nog 55 kilometer fietsen om de ‘echte’ route af te leggen. Dus ging het weer een stuk terug tot aan het punt waar we de dag voordien de route verlaten hadden. Na een kilometer of 25 bereikten we het fietspad dat langs het kanaal de L’Ourcq ligt. Circa 20 kilometer langs het kanaal tot aan de stadsgrens van Parijs. Mooi aangelegd door bossen en parken. Heerlijk rustig. Af en toe een wandelaar, maar verder met de wind in de rug zoeven naar Parijs. Dat was een mooi stukje ter afsluiting…

In Parijs aangekomen hadden we weliswaar geen fanfare en slingers verwacht, maar toch wel minimaal een bord dat de stadsgrens aankondigde om als tastbaar bewijs naar het thuisfront te kunnen sturen.

Aangezien we hadden afgesproken dat Maud en Mauro ons zouden ophalen in de buurt van het Gare du Nord, hebben we dus ook geen foto’s van de Eiffeltoren of dergelijke. Wel stond er bij een treinterminal een grote zwarte container die zijn afkomst niet verloochende. Daar hebben we maar een foto van gemaakt.

Wat later op de dag haalden Maud en Mauro ons op en samen reden we in een uur of 4 terug naar Nederland, weer een mooie fietstocht en een bijzondere belevenis (voor zowel vader als zoon) rijker. Daar zijn we het beiden over eens. Niek heeft zijn eigen grenzen stevig verlegd. Van kampioen 100 meter bankzitten tot een 90km+ per dag fietser over steeds hoger wordende heuveltjes. Chapeau miene zoon. Ik ben trots op je!!!

Dag 6 Ressons le Long- Louvres (91km)

Ook het eten van gisterenavond was een ware traktatie. Vooraf een aperitief van hazelnoot/appel likeur met cider, geserveerd met geroosterd stokbrood waarover franse kaas (sterk van smaak) was gesmolten, als voorgerecht pompoensoep met veeeeel knoflook en als hoofdgerecht de calamaris op z’n Frans (met verse groenten gekookt), rijst met peterselie en uiteraard rode wijn. Als toetje was er zelf gebakken abrikozentaart. En nog koffie toe. Pffffff het leven is zwaar.

De rest van de avond hebben we gezellig over van alles en nog wat zitten kletsen met Bertrand en Sabine. De huidige politieke situatie houdt de Fransen erg bezig.  Met name de ruk naar rechts en de mogelijke gevolgen voor de bestuurbaarheid van het land, zijn steeds terugkerende thema’s.

Uiteraard ook gesproken over het belang van het toerisme voor de regio en de bijzondere opvattingen van onze gastheren daarover; hun chambre d’hotes is verreweg de mooiste en meest luxueuze die we bezocht hebben. De eigenaren vonden het normaal dat wij van alle vertrekken in huis (behalve hun slaapkamer natuurlijk), gebruik maakten. Dus ook hun woonkamer en keuken. Doe alsof je thuis bent. Nu heb ik bij vertrek in Sittard met Niek afgesproken dat ik m’n baard laat staan. Zelf vind ik dat ik er langzaam als een landloper uit begin te zien, maar voor Sabine en Bertrand was dat geen punt. Een typisch voorbeeld van royaal vertrouwen in de mensheid, als je het mij vraagt……

Enfin, met al die eiwitten in de maag lagen we er al weer vroeg in en hebben geslapen als een roos. Vanochtend vroeg opgestaan om de uitrusting nog even te controleren en alles weer in te pakken. Een verfrissende douche en daarna de derrière (ja, hij is er nog en speelt weer op ;( ) nog even met wat zalf verzorgen completeert steevast het ochtendritueel. Het douchen en inpakken kost steeds meer dan een drie kwartier, zodat we pas om half 9 aan het ontbijt konden plaatsnemen. Twee gebakken verse eitjes van eigen kippen (volgens de vrouw des huizes leggen de kippen iedere dag 5 eieren en worden ze gevoerd met fijngestampte mais), zelf gemaakte rabarber- en frambozenmarmelade, dus we kunnen er weer tegen vandaag 🙂 . De jacuzzi slaan we over, want we moeten nog zo ver, helaas. Die is voor de volgende keer 🙂

Dag 5 Sittard-Parijs Marle-Ressons le Long (88km)

Gisterenavond in Marle hebben we uitgebreid gegeten met de eigenaar van de Airbnb. Vooraf rauwe groenten en als hoofdgerecht aardappelpuree met gegratineerde haricot verts en vlees, dat we niet konden thuisbrengen. Chevreuil werd het genoemd.

Ik kende het woord niet, dus door de heer des huizes werd uitgelegd dat je mannetjes en vrouwtjes had en grote en kleine. Hij maakte een wijds gebaar langs het lichaam, waaruit ik concludeerde dat het een vliegend iets moest zijn. Maar de smaak deed denken aan wild, dus Niek en ik bleven doorvragen.

Op gegeven moment heeft een van de oppaskinderen die ook mee-aten zijn moeder gebeld en die kende het engelse woord: ‘ deer’. Aaaahh. Een ree dus. Of een vliegend hert, maar nee de wijd gespreide armen verbeeldden de hoorns van het diertje. We hebben er vervolgens smakelijk om gelachen. Het bleek dat het dier geschoten was door de vader van de oppaskinderen die een aantal bossen in eigendom heeft.

Na het ree kregen we nog een zelfgemaakt dessert en uiteraard franse kaas toe, Als afsluiting een kop koffie en toen konden we geen boe of bah meer zeggen. Dat kwam uiteraard ook de goede franse wijn die tijdens het eten werd geserveerd 🙂

Ontzettend lieve mensen, maar het is ontluisterend hoe het platteland van FRankrijk langzaam leegloopt. We hebben na het avondeten nog een korte wandeling door het mooie dorp gemaakt. De huizen zijn veelal oud en erg charmant, maar de helft of meer staat te koop en zeker een kwart staat leeg. Winkeltjes in de dorpen zijn er nauwelijks meer. Wel grote supermarkten aan de rand van de bebouwing, maar het karakter van de plaatsjes veranderd er door. Werk is er volgens mededeling alleen nog in de grote steden dus de kinderen trekken vaak weg. Aangezien de opleidingen goed zijn gaan velen nar het buitenland. Duitsland of Canada (vanwege de taal). Zo ook de kinderen van onze gastheren.

Na alles weer ingepakt te hebben vertrokken we rond 9.30 uur richting Ressons les Long, onze volgende halte. Het was een pittig dagje bergje op en bergje af met rond een uur of 4 een stevige hagelbui. Dat hoort er bij. Even goed afzien en vervolgens weer vrolijk verder. We kwamen pas rond 17.30 op ons nieuwe adres aan. Een werkelijk schitterende oude hoeve, waar we van de complete ruimte gebruik mogen maken. Samen met de eigenaren. We kregen bij aankomst een biertje aangeboden en na een warme douche waren we vervolgens weer zo goed als nieuw.

Heeeel erg benieuwd naar het avondeten. We krijgen alvast medegedeeld dat het calamaris zal worden. Gelukkig hoeven we naar de betekenis van dat woord niet te raden…..

Dag 4 Sittard- Parijs Aublais-Marle (82km)

Ook vanochtend hebben we van een uitstekend ontbijt mogen genieten. Chocoladebroodjes, croissants, 2 stokbroden, gewoon brood, jonge kaas, camembert, rauwe ham, gekookte ham, worst, 2 soorten jam, honing en pasta……….pfff

We hadden de jus en de koffie en de thee nodig om dat allemaal naar beneden te spoelen. Overigens was het maar goed dat het ontbijt zo uitgebreid was, want we hebben onderweg letterlijk 0 bakkers of supermarkten gezien. 82km door de bossen en langs velden en weiden, met maar af en toe een klein dorpje. Idyllisch was het zeker. Ik vraag me af waar de mensen hier hun boodschappen doen of waar de kinderen naar school gaan. Je ziet nagenoeg niets van voorzieningen.

Na een kilometer of 10 werden we ingehaald door een andere Nederlandse fietser (Taco uit Amersfoort) die ons vergezelde tot in Marle. Hij hoopt donderdag in Parijs aan te komen. Gezellig met z’n drieën fietsen. We hebben de bananen, wafels (gisteren ongeveer 1 kilo gekocht 🙂 ) en het brood dat Taco had, gedeeld. Verder hebben we diverse wetenswaardigheden over de techniek van fietsspullen gedeeld.

Vandaag ook reden we Frankrijk binnen. Zo ongeveer op de helft van de door ons af te leggen afstand. Het weer was overigens in tegenstelling tot hetgeen was gemeld prima. Weliswaar fris (vanochtend een graad of 8), maar het is de hele dag droog gebleven. Tegen de middag werd het met een waterig zonnetje nog zelfs 15 graden.

In Jeantes hielden we bij een kerkje even halt, toen de burgemeester van het dorp spontaan stopte en ons vertelde dat zich in het kerkje muurschilderingen van Charles Eijck bevonden. De deur van de kerk werd voor ons geopend en we konden de in 1962 aangebrachte werken bewonderen. Nu ben ik opgegroeid met Charles Eijck. Niet alleen is hij een plaatsgenoot, maar wij woonden een jaartje of 10 naast zijn zus, die het hele huis met zijn werk vol had hangen. Toevallige en bijzondere ontmoetingen, zullen we maar zeggen.

Niek had gelukkig een veeeeeeeeel betere dag dan gisteren. Hij heeft het hele stuk zonder problemen gefietst, ondanks de toch af en toe pittige heuveltjes waar we tegen op moesten.

We zijn nu in een Airbnb in Marle. Ontzettend aardige mensen. Wij zijn hun eerste gasten en kregen meteen een gratis ontbijt aangeboden. Bij aankomst kregen we een koud biertje. Lekker na zo’n dagje doortrappen.

Straks kunnen we ook met hen mee-eten voor een zacht prijsje. Ik vermoed dat het lekker gaat worden. Het ruikt hier in huis in ieder geval heel erg goed, maar het is nu pas 18.30 uur, dus we zullen nog wel even moeten wachten voordat de deksel van de pan gaat. ;( Daarentegen verwacht ik ook wel weer een glaasje wijn aan tafel 🙂
Franse gewoontes.

De kamer is top verzorgd. Het bed voelt uitnodigend, dus het zal wel een korte avond worden. Alles bij elkaar moeten we nog een 190km fietsen. In theorie is dat gezien de beperkte hoogteverschillen in 2 dagen te doen. Dan gooien we wel het programma van Maud en Mauro in de war. Zoals het er nu op lijkt zullen we in ieder geval vrijdag in Parijs aankomen. IJs en weder dienende……….

Dag 3 Sittard-Parijs (82km)

Na het schrijven van de blok gisterenavond, ben ik direct gaan slapen, Niek lag inmiddels al op de zit-slaapbank. Hij had de meeste plaats in genomen. Dat krijg je als twee van die bovengemiddeld lange mensen zo’n kleine slaapplek moeten delen. Ik ben er maar stil naast gaan liggen en beiden hebben we eigenlijk verrassend goed geslapen. Rond een uur of half 8 werden we wakker.

Het ontbijt heb ik overgeslagen. Niek heeft de chocovlokken gegeten. Het zou kunnen zijn dat het daaraan lag dat hij de eerste paar uur niet vooruit kwam. Misschien zaten ook de kilometers van gisteren nog in de benen……

Het weer was nochtans geweldig. We vertrokken met een strak blauwe lucht en een fris tegenwindje, maar rond de middag was het kwik opgelopen tot 20 graden. Beenwarmers en jasjes uit. Niek is enigszins verbrand door de zon.

De eerste 50 kilometer volgden we nog de Maas. Mooie stukjes natuur en over het algemeen zeer goede fietspaden. Onderweg kwamen we nog een pipowagen met pony en twee Nederlanders tegen. Dat is nog eens avonturen. Helaas ben ik vergeten foto’s te maken.

De lunch bestond uit opgebakken brood (leve het campinggasstel) van gisteren want we hebben onderweg geen warme bakker meer kunnen vinden. Smaakte ook nog wel.

Vervolgens reden we de Ravel richting Mariembourg op. Een lange afstandsfietspad. Ontzettend goed aangelegd. Veilig ook, We schoten na de eerste klim aardig op. Om een uur of 3 bereikten we Mariembourg, waar we bij de lokale Spar nog inkopen gingen doen. Daar waren we ook getuige van de aanhouding van een winkeldief. Er werd wat geduwd en getrokken en vooral veel geschreeuwd. Sensatie. Tis wa…..

De laatste kilometers tot onze allercharmantste Chamber d’hotes waren voor Niek weer een marteling. Het ging zoals alle dagen bergop, hoewel de stijgingspercentages wel meevielen. Weer de chcovlokken denk ik.

Vanavond hadden we pech. Ik had bij het boeken van de kamer gezien dat er ook eten voor de gasten wordt gemaakt, maar helaas. De dochter des huizes moest met spoed naar het ziekenhuis en dus was er geen avondeten. Bezorgen laten is hier helaas niet mogelijk. We zitten echt in the middle of nowhere. In de omgeving is weliswaar een restaurant, maar dat ligt op 7 km afstand. Daar krijg ik m’n zoon niet meer warm voor. Dan maart de broodjes die we bij de Spar hadden gescoord, gesmeerd met tonijn (uit de noodvoorraad) en pindakaas. Morgen weer 300 gram vlees p.p hoop ik……

Dag 2 Sittard-Parijs (95 km)

Gisterenavond zijn we na even lekker gedoucht te hebben in de stad gaan eten. We waren van mening dat we genoeg energie hadden gebruikt om 2 grote entrecotes (van 300 gram ieder) met frites te mogen bestellen. Die smaakten prima. Na het eten zijn we terug gegaan naar de Airbnb en hebben we de boel nog een beetje opgeruimd.

Vervolgens op bed gaan liggen en voor je het weet vallen dan de luiken al weer dicht. Bij mij was dat zo rond de klok van 9 en Niek heeft het met wat filmpjes nog tot 11 uur weten te rekken, maar toen ging bij hem ook de batterij leeg.

Tot overigens een uur of 4 vannacht, want toen viel het hemelbed uit elkaar. Waarschijnlijk door een draaiactie van Niek die met zijn lange benen de overkapping uit elkaar trapte :). In ieder geval kwam de dwarsbalk boven op zijn hoofd terecht. Een hoop herrie en een kleine kamer met loshangende meubelstukken.

Ik ben weliswaar wakker geworden, maar dacht dat onze gastheren wat rumoerig de trap op kwamen. Ook Niek is eigenlijk meteen weer verder gaan slapen. Eigenlijk zagen we pas vanochtend wat gebeurd was.

Snel de zooi weer in elkaar gezet en vervolgens gedoucht en wel naar beneden gegaan. Daar wachtte een zeer royaal ontbijt op ons. De broodjes en croissants waren vers gehaald. Verder nog roomboter, thee, koffie en jus d’orange, corn flakes, melk, kaas, ham, 5 soorten jam en stroop. We konden om 9.30 geen boe of bah meer zegen en hebben eigenlijk pas laat in de middag weer iets gegeten. Tante Elise bedankt….

We hadden gepland vandaag zo’n 80 km te fietsen. Om 9.45 uur ging het volle vaart bergaf richting Luik en toen we bij de Maas aankwamen bleek Luik-Bastenaken-Luik net gestart te zijn. We waren precies op tijd om de renners nog te zien vertrekken…..

Evenals gisteren hadden we heel veel geluk met het weer vandaag. Af en toe kwam de zon er door. Het werd maximaal 17 graden en de meeste tijd hadden we de wind in de rug. Perfect fietsweer dus. We hebben dan ook in totaliteit 95 km gefietst. Dat waren er 15 meer dan gepland, door omleidingen en vergissingen. Niek heeft het geweldig gedaan. Zonder zeuren de rit uitgezeten. Kapot moe dat wel, maar de hamburger van 300 gram die hij zojuist heeft verorberd maakte veel goed. Zelfs het laatste stuk fietsen naar de Airbnb waar we nu zitten: steil bergop, maar gelukkig wel maar een kilometer lang.

Profondeville is een mooi dorp langs de oevers van de Maas. Er zijn diverse restaurants, die er allemaal even uitnodigend uitzien. We kozen voor brasserie Aquaplane. Zeker een aanrader. Naast de mega burger van Niek waren mijn spareribs ook erg lekker. Als het zo door gaat komt het niet goed met afvallen deze week.

We zitten in een appartement dat in een oud klooster is gemaakt. Onze gastheer is aardig, maar in tegenstelling tot gisteren is alles nu een beetje behelpen. We slapen op een leren zit/slaapbank, moeten onze eigen slaapzakken gebruiken, zelf kussens fabrieken (van kleding in een kussensloop, die had ik meegenomen), ik kan geen overgordijnen ontdekken, maar gezien onze gemoedstoestand maakt het allemaal niet veel uit. Slapen zal zeker lukken. Het ontbijt staat al klaar en bestaat uit melk met chocoflakes en thee. Ik vermoed dat we morgen na vertrek een warme bakker zullen binnenvallen…..

A demain et bonne nuit

Na bijna een jaar afwezig te zijn geweest van het fiets-front is het gelukkig en eindelijk weer tijd om na de Santiago koorts, nieuwe mooie routes te gaan afleggen. Ik zal hiervan uiteraard ook weer kond doen op mijn blog www.vialiberam

Als eerste een tocht naar Parijs: Toen mijn zoon Niek in 2013 zijn VWO diploma haalde wilden we samen als afsluiting van zijn middelbare schooltijd naar Parijs fietsen, maar door zijn vele feesten en allerlei andere beslommeringen kwam het er uiteindelijk niet van. Misschien had hij toen ook niet zo veel zin…. Nadat ik vorig jaar de camino had gefietst leefde het oude plan weer op en hebben we besloten dit voorjaar in ieder geval samen op pad te gaan. Vanaf 22 april 450 km fietsen naar Parijs. Het eerste stuk langs de Maas (tot bijna aan de Franse grens) en daarna via de Campagne naar de lichtstad.

We hebben een week uitgetrokken en gezien het verwachte slechte weer (daar heb ik blijkbaar patent op) zijn, in plaats van de campings, airbnb adresjes langs de route gereserveerd. Gaat prima! Ieder dag zo’n 60 tot 80 km fietsen. De eerste dag naar Luik, daarna door naar Profondeville enzovoorts. Ik ben benieuwd want Niek heeft niet getraind. Hij meent genoeg zitvlees en spiermassa te hebben om het ook zo te kunnen.

Als we terugkomen, ga ik weer op pad en wordt het rondje iets langer: Het was aanvankelijk mijn bedoeling om een heeeeel erg lange route te gaan fietsen. Vanaf Athene loopt een hele mooie nieuwe route dwars door Europa, langs de kust van de Balkan, richting de Alpen en via de Rijn terug naar Nederland. Athene-Amsterdam vond ik ook wel erg stoer klinken, hoewel ik waarschijnlijk had gekozen voor Athene-Amstenrade ;). 5000 km in een week of 6 tot 7 afleggen met (waarschijnlijk) een zuid-westen wind in mooie weersomstandigheden, stel je dat eens voor.

In Canada wordt dit jaar een aaneengesloten fietsroute van 24.000km geopend. Veel te ambitieus, maar ook daar heb ik stiekem nog even naar gekeken. En uiteraard blijft ook de zijderoute van Marco Polo (naar China fietsen) nog altijd ergens in het achterhoofd aanwezig.

Alleen vond Petra het een goed idee om een keer samen een tocht te fietsen. Voor haar de eerste keer, dus niet mega ver en ook niet berg op en berg af, maar liefst vlak en dicht bij huis. Ik heb van alles onder de loep genomen en uiteindelijk bleef de Elbe Radweg en de Donau Radweg zo’n beetje over. Langs het water fietsen heeft altijd iets moois, vind ik. Alleen was het moeilijk om de heen- en terugreis met de fietsen en de bepakking te organiseren, dus ben ik dichter bij huis gaan zoeken.

Ik heb zelf een route in elkaar geknutseld door België (eerste stuk langs de Maas) tot in Frankrijk (Verdun) en dan langs allerlei kanalen richting Metz/Nancy naar Straatsburg om van daar de Rijn af te zakken tot in Nijmegen en dan vervolgens over te steken naar de Maas en dan weer richting huis te fietsen. In totaliteit 1.250 km of zo. We zullen het wel zien.

Goede vooruitzichten dus. Eindelijk ook weer wat winterkilo’s er van af fietsen J. Richting Santiago was ik een kilo of 20 afgevallen. Hiervan zijn nog maar 5 over………..