Rivieren 2017. Dag 15. Bonn-Sittard 127 km. Totaal is 1.276…….

Het zonnetje scheen vanmorgen alweer vroeg. Na een goede nachtrust zaten we bepakt en gezakt om 8.30 uur helemaal fris op de fiets. We hadden een uitdaging! Zou het ons lukken om vandaag helemaal naar huis te fietsen? Vol goede moed gingen we op pad, we zouden wel zien tot hoe ver we zouden komen.

Als eerste zochten we een bakker op, we moesten tenslotte nog ontbijten. We hadden afgesproken de kortste weg naar huis te nemen, dat betekende dat we de Rijn moesten verlaten. Als eerste natuurlijk de stad Bonn door. Dat betekende op een gegeven moment, dat we nog een behoorlijke klim moest maken van meer dan 10%. Prachtig uitzicht, maar het blijft hard werken om boven te komen! De warming up hadden we gehad!

Na deze beklimming, en de eerste 16 km gefietst te hebben, hebben we ons ontbijtje genuttigd op een bankje, tussen de velden met pioenrozen. Je lichaam laat op een gegeven moment zelf merken dat het weer behoefte heeft aan nieuwe energie, en je merkt dan ook dat als je dan iets eet, je weer vooruit kunt.

Nadat we de eerste 60 km gefietst hadden rond 12.00 uur, was het tijd om de accu op te laden. Aangezien er geen cafe te bekennen was in de omgeving, zijn we een sporthal tegengekomen, waar een vriendelijke juffrouw ons toestemming gaf de accu op te laden en waar we tevens een aantal consumpties hebben genuttigd. Als je een uurtje de accu aan de oplader legt, heb je er ongeveer weer 20 kilometer bij. Afhankelijk van je snelheid, wind, beklimmingen is deze 20 kilometer snel op of niet. Ik heb vandaag in ieder geval weer de nodige kilometers zonder ondersteuning moeten fietsen.

Ondanks dat de wolken in de lucht af en toe een dreigende indruk maakten, is het droog gebleven. We hebben wel veel tegenwind gehad. Gelukkig zijn we ook geen sikkeneurige dames meer tegen gekomen!!!

Rond 14.30 uur hadden we nog geen lunch gehad. We kwamen langs een Chinees restaurant, en Henny opperde het idee om daar te eten, er rekening mee houdend dat als we het tot huis haalden, wij in ieder geval niet meer voor het avondeten hoefden te zorgen. We hadden geluk, het restaurant zou vanaf 14.30 uur dicht zijn, maar we mochten nog wat bestellen. Heerlijk gegeten, garnalen, veel groente, en eendenborst.
We konden er weer tegenaan. En dat was nodig! De laatste loodjes waren erg zwaar! Heel erg zwaar!
Af en toe moesten we toch weer even een stukje omrijden, we hadden ons dan vergist met de route. Dwars door het veld, wind recht in je gezicht, en maar doorgaan.
Als je dan toch de bekende plaatsnamen op een gegeven moment op de verkeersborden ziet staan [Geilenkirchen, Sittard] stimuleert dat wel om door te gaan.
Uiteindelijk reden we om 18.15 uur Sittard binnen. We waren allebei doodmoe, maar ook trots op ons zelf, en zeer tevreden met het behaalde resultaat.

We zijn blij weer thuis te zijn. Het is toch nergens zo fijn als thuis. Een heerlijk bad volgde, de wasmachine draait weer, en we kijken tevreden en met veel plezier terug naar de afgelopen 2 weken. We hebben veel gezien, veel meegemaakt, leuke mensen mogen ontmoeten, leuke ritten gehad, maar ook minder leuke routes. Wie weet gaan we samen, of Henny alleen, nog een keer een tochtje maken.

Voorlopig gaan we eerst weer lekker slapen in ons eigen bed…………..welterusten.

Rivieren 2017. Dag 14. Boppard-Bonn 86km. Totaal 1.149km

Helaas lukt het me vandaag niet de foto’s bij te voegen. Niet dat het veel soeps is, maar ook dat mag gezien worden. Morgen weer proberen….

Na de ietwat vullende maaltijd van gisteren sliepen we vannacht als een roos. Dat wil zeggen ik sliep als een roos. Petra iets minder, want zij heeft haar nek verdraaid een paar dagen geleden en dat is erg hinderlijk.

Vanochtend normale tijd opgestaan, dus we zaten weer om een uur of 9 op de fiets. Een ding was anders dan de afgelopen dagen: het regende aan een stuk door. Soms iets harder, dan weer wat minder, maar de hele dag door was het nat en koud. We vonden het eerst nog wel leuk, zo’n paar druppels, maar tegen de tijd dat we Koblenz bereikten vonden we het al wat minder worden. Het kwam er nu ook met bakken tegelijk uitvallen.

Op de boulevard langs de Rijn kwamen we een koffietentje tegen dat gelukkig open was en waar we droog buiten onze grote koppen koffie konden opdrinken. Na een paar minuten kwam een andere fietser met zware bepakking aan het tafeltje naast ons zitten. We raakten aan de praat over het weer en onze tocht. Hij bleek net 14 km gefietst te hebben en had er zwaar het smoor in dat hij zijn vakantie in de regen moest beginnen. Om hem wat op te vrolijken probeerden we te vertellen over de mooie route die nog voor hem lag (hij fietste in tegenovergestelde richting), maar zijn stemming kregen we niet veranderd. ‘ Sch…. Wetter’ zag je hem denken. Hij was er nu al klaar mee.

Net achter Koblenz, op een rustig stuk van de route, zagen we vervolgens een buizerd een rat van de Rijnoever af vissen. Hij vloog een heel stuk voor ons uit, terwijl de staart van de rat onder zijn poten uit bungelde. Een heel mooi gezicht, waar de rat ongetwijfeld minder blij mee was.

Ietsje verder kwamen we een wat ouder stel tegen op de fiets. Gezien de hoeveelheid bagage die ze bij zich hadden eveneens lange afstandsfietsers. De vrouw fietste dik ingepakt stuurs voorop en achter haar aan kwam haar man breed lachend en triomfantelijk zwaaiend, hoog gezeten op de fiets, met een polo en korte broek (het was maar liefst 13 graden) en met een grijs ding op z’n hoofd aanfietsen. Toen hij dichterbij kwam bleek dit een douchemuts te zijn. We kwamen niet meer bij van het lachen.

Verder was het vandaag de dag van de sikkeneurige Duitsers. Het zal wel aan het weer gelegen hebben. Een keer of drie gebeurde het dat we door, met name oudere Duitse vrouwen, bits werden aangesproken dat we (achteropkomend) moesten bellen. Plek zat om langs te fietsen, dus dan ga ik niet bellen. Een keer was ik er getuige van dat Petra al bellend voorbij fietste, terwijl de dame in kwestie vroeg de volgende keer te bellen (batterijen van het gehoorapparaatje leeg?). Een van de dames meende zelfs een A….loch te herkennen toen ik voorbij was gefietst. Ik ben vervolgens omgedraaid en heb haar gevraagd iets meer respect voor mijn achterste te tonen….. Dat was ze duidelijk niet gewend. ‘ Bitte fahren sie weiter’ was alles wat ik te horen kreeg.

Hoe dan ook: rond een uur of half 3 kwamen we in Bonn aan. We hebben nu weer een onderverdieping van een karaktervol oud woonhuis voor ons alleen. Zit-slaapkamer met een douche en eigen toilet. Dat is prettig, zeker als al je spullen druipen van het regenwater.

Inmiddels hebben we ook de Italiaan hier in de straat opgezocht en een prima maaltijd genuttigd. We willen vannacht vroeg gaan slapen en dan ook weer vroeg opstaan om morgen het hele stuk in een keer naar huis te fietsen. We zien het niet zitten om nog ergens op een kilometer of 40 hier vandaan een bnb te zoeken om dan vervolgens een iets kleinere afstand vanuit Keulen naar huis te gaan . Dan maar in een keer de 120km proberen te overbruggen. Mocht dat niet lukken, kunnen we altijd weer iets onderweg zoeken.

Gelukkig is de weersvoorspelling voor morgen een stuk beter. Dat is in de eerste plaats goed nieuws voor ons, maar wellicht ook voor het humeur van de dames die we ook nu weer ongetwijfeld onderweg gaan tegenkomen….

Rivieren 2017. Dag 13, Mainz-Boppard (95km). Totaal 1.063 km

We sliepen de afgelopen twee dagen bij een Airbnb in de buurt van Mainz. Gisteren hebben we Mainz bezocht. De stad heeft zeker niet de allure van Köln of Düsseldorf. Weinig historische gebouwen en ook geen aantrekkelijke winkels. Jammer, verkeerde gok.

Het weer was top en gelukkig was het op de terrasjes langs de Rijn wel goed toeven. We hebben ons dus wel weten te vermaken…..

Vanochtend vroeg opgestaan. De weersvoorspellingen waren niet al te best. Onweer en regen zouden ons deel worden. Gelukkig viel het op een klein buitje rond het middag uur heel erg mee.

De rustdag had ons goed gedaan. In ieder geval kwamen we vanochtend behoorlijk snel uit de startblokken en rond het middag uur hadden we 60km gefietst!!!

Aangezien het einddoel al op 95km lag hebben we toen besloten in Bacharat een hapje te eten. Eigenlijk uit nood geboren, want de plaatselijke supermarkt was om 12.30 dicht en daar arriveerden we net te laat. Geen probleem. Dan maar naar het plaatselijke restaurant (overigens uit 1562!) . Petra nam een kaasplankje en ik iets van braadvlees met frietjes. Naast ons kwamen twee Engelse fietsers zitten met een camino shirt aan. Ik kon het niet laten om over Santiago te beginnen. De heren hadden 3 jaren geleden de laatste 800km vanaf de Spaanse grens naar Santiago gefietst. Altijd weer mooi om even met anderen de herinneringen te delen…..

Enfin, we zaten alweer snel op de fiets en genoten vandaag van de afwisselende route. De ene keer langs de RIjn, dan weer door rustige dorpjes en dan weer over het platteland, maar altijd vlak. Tegen het einde van de fietsdag moesten we in Boppard het veer over. Een belgische automobilist reed zo kort langs de afsluitende imgang dat we bang waren dat hij de zijkant van zijn auto open zou halen. Gelukkig zag de loods het ook en wist hem op tijd te laten stoppen. Pffff.

Daarna moesten we nog een paar keer op de pedalen, maar al snel waren we in. Het werkelijk pittoreske dorpje Osterspai. Hier geen toeristen zoals in Boppard, maar mooie vakwerkhuizen en veel sfeer. We hebben de beschikking over een hele bovenwoning, die we met niemand hoeven te delen.

Ideaal. EIgen keuken, wc. badkamer, slaapkamer en zitgedeelte. Daar zitten we nu uit te buiken. Want ook de gastronomie in Osterspai was top. We hadden een ` Ratsherrenplatte` , die met veel smaak bijna leeg gegeten werd. Dat was echt vakwerk gezien de hoeveelheid eten die op de ` teller` lag.

Morgen richting Bonn. De airbnb is al geregeld. We weten niet goed wat we daarna zullen doen. Nog een nachtje Keulen (op ca 50km van Bonn) of naar huis (ca 120km). We hebben ons doel van 1.250 km fietsen dan in ieder geval bereikt. We kijken wel wat het wordt. Daar kunnen we morgen nog de hele dag over nadenken…….

Rivieren 2017 Dag 11, Worms-Mainz 71km, totaal 968km

Vandaag ben ik (Petra) weer eens aan de beurt om het blog te schrijven. Het is gisterenavond een beetje laat geworden, vandaar nu pas weer een verslag van gisteren.

We hebben vannacht heerlijk geslapen, dat kon ook niet anders na al die kilometers van gisteren. Onze gastvrouw was al naar haar werk vertrokken, toen wij om 9.00 uur de voordeur achter ons dicht trokken om weer op de fiets te stappen. Als eerste de bakker in het dorp bezocht, want ja we moesten natuurlijk nog wel ontbijten. Geen probleem, eerst even een stukje fietsen totdat we een mooi plekje hebben gevonden.

We moesten door de stad Worms fietsen, om weer op de juiste route te komen. Opletten geblazen, veel verkeer, vaak bleek de navigatie niet te kloppen omdat er een nieuwe weg of brug aangelegd was, maar gelukkig heeft Henny ook gedacht aan een ouderwetse landkaart, die we toch ook regelmatig hebben gebruikt de afgelopen dagen. We zijn natuurlijk behoorlijk bepakt, hierdoor zijn de fietsen breder en zwaarder, en ook dat vraagt opletten. De ene automobilist geeft je ruimte en houdt rekening met jou, de ander rijdt bijna de tassen van de fiets…………

Veel industrie in Worms. Absoluut geen mooie omgeving om doorheen te fietsen.
Na ongeveer 12 km hadden we het centrum / industriegebied gehad, en konden wij onze tocht voortzetten langs de Rijn. Toen we een bankje tegen kwamen, zat daar een oudere dame die ook met de fiets onderweg was. Voor ons een mooi plekje om te ontbijten. Ze was goed gekleed, zonneklep op, de lipjes rood en zelfs haar wenkbrauwen waren met een potlood gestyled. Zij was met haar mobieltje, druk doende een telefoontje af te handelen, waarna zij zich tot ons richtte. Ze vroeg waar de reis naar toe ging, hoelang we al onderweg waren, ze praatte aan een stuk door. Een gezellige en vitale oude dame. We moesten volgens haar zeker naar de “Altstadt van Mainz” gaan. Dit advies namen we ons ter harte. Toen zij het tijd vond om weer op te stappen (fiets zonder meuterke!) hebben wij in alle ruste de verse broodjes genuttigd.

Wat boffen we toch met het weer! Geweldig! De zonnecreme hebben we regelmatig te voorschijn gehaald. In Duitsland zijn er genoeg terrasjes onderweg (in vergelijking met Frankrijk) waar je je dorst kunt lessen. Dat hebben we dan ook ruimschoots gedaan vandaag. Je moet tenslotte goed voor jezelf zorgen!

Halverwege de tocht kwam er weer (gisteren ook al) een “umleitung fahrraeder”.
Hier hadden we helemaal geen zin in! Maar ja, je hebt geen andere keuze. We hebben bij elkaar zo’n 10 km moeten om fietsen. Henny was daar absoluut niet blij mee, en zijn duitse vocabulair sprak op dat moment boekdelen. Normaal bij de apres ski, of bij de 11e van de 11e in Koln, kan hij het goed vinden met onze naaste buren, maar nu was het toch even anders!
Wat doe je dan: Vooral rustig blijven, door fietsen, en wachten tot die “Umleitung” voorbij is.

Zo geschiedde en na uiteindelijk een prachtige route waren wij om 15.00 uur op de plaats van bestemming. We hebben voor 2 dagen een kamer geboekt in een schoon en gastvrij huis. Weer een erg vriendelijke gastvrouw, die de landkaart met bezienswaardigheden van de omgeving al voor ons klaar had gelegd, en ons een heerlijk restaurant voor vanavond heeft geadviseerd.
Haar ouders wonen eigenlijk in haar tuin. Aan het huis van de dochter, is nog een aparte woning aangebouwd. Mantelzorgen op een paar vierkante meter. Ook in Duitsland………..
Morgen hebben we een rustdag en gaan we op advies de Altstatt van Mainz bezoeken. Ik ben benieuwd wat we daar gaan beleven.

Rivieren 2017. Dag 10, Karlsruhe-Worms (Eppenheim) 117 (!)km. Totaal 897km

Het ritme van de laatste dagen herhaalde zich gisterenavond; Vroeg naar bed en weer vroeg op. Ik was temeer vroeg wakker omdat we vanochtend nog geen slaapplek voor vandaag hadden. Dus als eerste maar iets gezocht dat wat verder lag dan Kaiserslautern, waar we oorspronkelijk wilden stoppen. We durfden het beiden niet aan om op de bonnefooi te gaan fietsen, temeer daar het tentje nog steeds geen optie is (begrijpelijk, ik slaap overal, maar voor Petra is dat anders).

Uiteindelijk vonden we een slaapplek in de buurt van Frankental. Deze stad ligt aan de route op een kilometer of 9 beneden Worms. Volgens de officiële Rheinradweg site is de afstand Karlsruhe-Worms 92 km, dus we dachten vandaag een makkie te hebben. Waar het qua afstand precies mis is gegaan hebben we niet kunnen reconstrueren. We hebben de bordjes gevolgd en behalve een paar (keurig aangegeven) omleidingen hebben we geen gekke afwijkingen op de wegen kunnen constateren. Het zei zo. Vanavond een extra zalfje op de pijnlijke plaatsen, die in de laatste 20 kilometer ook nog extra gegeseld werden omdat we over enkele onverharde wegen moesten rijden.

Of dat ook de reden was waarom ik na 100 kilometer nog een lekke band kreeg (die volgens de beschrijving eigenlijk niet lek kan raken), weet ik niet, maar het zal ongetwijfeld meegespeeld hebben. Ik had geen zin meer om te plakken, dus een vervangende binnenband erin. Petra ging ondertussen inkopen doen in de nabijgelegen supermarkt, waarmee het tijdverlies door de panne best wel meeviel.

Hoe anders begon de ochtend: we waren vroeg weg (om 8.30 uur), maar zonder ontbijt en koffie. Dat is blijkbaar niet de gewoonte bij de bnb’s in Duitsland. De eerste 10 kilometer hebben we dus nuchter afgelegd. Vervolgens onderweg bij een bakker (lekker verse Duitse broodjes), supermarkt (beleg, fruit) en Mc Donalds (heeele grote koffie) een uitgebreid ontbijtje gescoord en vervolgens hadden we om een uur of 10 nog bijna niets gefietst.

Petra had sowieso een moeilijke start vanochtend. Ze kwam moeilijk vooruit had deze keer de pudding in haar benen. Daar kon ook de mooie route en het geweldige weer niets aan veranderen. Waarschijnlijk de vele kilometers van de afgelopen dagen en de beperkte nachtrust. Na de middag (we aten in een typisch Duits restaurant langs de Rijn een lekkere warme maaltijd) ging het een stuk beter.

Rond een uur of 3 zagen we vanaf het fietspad een oude bekende: de brug bij Hockenheim. Met wintersport (Hockenheim ligt precies op de helft) het signaal om te gaan tanken en koffie te gaan drinken.

Deze traditie hebben we voortgezet, maar in plaats van koffie hebben we twee grote Radlers gedronken.

Daarna kwamen we goed vooruit met snelheden royaal boven de 20 km p.u. Petra had ook de batterij nog volgeladen, dus volgas…..
Het laatste stuk van de tocht vandaag, zo’n 12 km, was vooral erg onhandig. De fiets navigatie hing vast. Gelukkig heb je dan nog google-maps, maar uiteindelijk kwamen met de fiets tussen windmolens en akkerbouwland terecht. Over hobbelige zandwegen vervolgden wij de route. Uiteindelijk waren we om 19.00 uur pas op de plaats van bestemming.

We zitten nu samen op de bank in een goed verzorgde bnb in de buurt van Worms. Een hele verdieping met keuken, badkamer en eigen ingang voor ons alleen. Eigenlijk zijn we de inspanningen van vandaag al weer vergeten. Morgen wordt een kort tochtje (Mainz ligt op 50 echte kilometers) en overmorgen hebben we een rustdag. Dat mag ook wel na ongeveer 1000 km gefietst te hebben. We denken er overigens aan de weg iets in te korten. Kunnen we nog een weekje met de camper er op uit.

Langs de Rijn of zo………

Rivieren 2017. Dag 9 Brumath- Karlsruhe 77km. Totaal 780 km

Brumath hebben we vanochtend weer rond 9 uur verlaten. Onze gastvrouw, die hobby heeft aan koken, maakte zelf eierpannenkoekjes, brood (van de categorie paasbrood) en een mousse van rabarber en nog iets roods. Verder sloten koffie en worst en kaas voor op het brood. Ze verontschuldigde zich dat ze de jam had vergeten…… Wij maakten duidelijk dat dit het meest formidabele ontbijt was van de afgelopen week. We konden de verleiding om zo ongeveer alles op te eten dan ook moeilijk weerstaan, maar met de ervaring eerder deze week nog vers in het geheugen, lukte het enigszins. Wel besloten we, eenmaal op de fiets, dat we geen lunch meer zouden nemen.

We vertrokken met een paar spetters regen, maar na enkele minuten werd het droog. De lucht trok open en al snel moesten we weer de zonnebrand uit de tassen halen. Wat het weer betreft hebben we nog absoluut niets te klagen. Zelfs de wind zat vandaag weer mee. Een traditionele zuid westenwind. Vol in de rug. We voelden de kilometers als het ware niet.

De route voerde de eerste 10km in Frankrijk over D wegen. Hoewel het zondagmorgen was, was het geen pretje. Ik weet niet hoe hard de auto’s in Frankrijk buiten de bebouwde kom mogen rijden, maar het is hard…… Enfin, nadien werden we ruim voor de moeite gecompenseerd;

Hoewel we hemelsbreed slechts 12 km van de Franse grens zaten, fietsten we eerst nog een stuk naar het noorden aan de Franse zijde van de Rijn. Een mooie tocht en vooral ook lekker rustig. Rond het middaguur bereikten we vervolgens Duitsland, waar we dankbaar gebruik maakten van de eerste de beste kroeg die we tegenkwamen om een lekker kop koffie en een schoon toilet te gebruiken.

Vervolgens ging het door kleine dorpjes richting een met gravel verharde dijk. Ik denk dat we daar wel 30 kilometer overheen hebben gefietst. Toen we de bebouwing van Karlsruhe bereikten begon het te onweren. We hebben geschuild bij een zwembad met Bierstube en plannen gemaakt voor een volgende trip en de verbouwing van ons huis (maar nog niets besloten, hihihi).

Ik heb gisteren een nieuw zadel voor de fiets gekocht (merk Selle Italia) en voelde  meteen een behoorlijke druk op plaatsen waar je die niet wilt voelen. Ik was vanochtend dus best benieuwd hoe het vandaag zou lopen en ik moet zeggen dat het heel erg meegevallen is. Ik weet niet of een dergelijk zadel al zo snel ‘ ingezeten’ is, maar ik heb nauwelijks last van m’n achterste gehad. Petra heeft al een paar dagen geen problemen met het zitten meer. Het schaap daarentegen wordt steeds zwarter en begint nu ook plaatselijk geplet te raken. Och germ……

Onze gastvrouw Claudia moest vandaag nog iets aan moederdag doen. Zij was dus pas vanaf 18 uur in de bnb. Omdat we tussen de middag niets gegeten hadden en er vanavond niet meer op uit willen, hebben we rond een uur of 5 een restaurantje opgezocht. Petra wilde eindelijk weer eens een bord salade (met verse zalm in dit geval) eten en ik heb mijn rentree in Duitsland gevierd met een wiener schnitzel en een biertje.

Om 18.00 uur stonden we vervolgens bij onze gastvrouw op de stoep, die een keurig nette, grote en schone kamer voor ons heeft gereserveerd. Een warme douche, een bad en een mooi uitzicht zijn verder ons deel. Dat is heel veel beter dan gisteren, maar onze gastvrouw van gisteren compenseerde dat vanochtend met een uitstekend ontbijt. Ik ben benieuwd wat ons morgenvroeg weer te wachten staat.

Volgens de gps moeten we nog 530km door Duitsland fietsen. Morgen willen we tot Mannheim komen, maar het is helaas nog niet gelukt om een slaapplek te vinden. Er wordt niet gereageerd op onze aanvragen. Blijkbaar werkt Airbnb in Duitsland minder goed dan we van Frankrijk gewend waren……

Als het tegenzit moeten we morgen toch nog een tentje zien te scoren onderweg en een camping opzoeken. Het weer is er in ieder geval naar. Nu nog de mindset van mijn wederhelft…… Zal wel een hotelletje worden!!!

Rivieren 2017. Dag 8, Lagrande-Brumath 78 km. Totaal 703 km

Vandaag was het een bewogen dag. Gisteren in Lagrande zaten we in een Gite uit 1730. We sliepen in het deel dat in 1830 werd bijgebouwd. De eigenaar heeft het gebouw in 1993 gekocht en na 3 1/2 jaar verbouwen is het sedertdien in gebruik als Gite.

In Lagrande zelf is, ondanks de naam, niets maar dan ook helemaal niets te doen. We moesten een dorpje verder volgens onze gastheer, waar we een restaurant en een Italiaans restaurant zouden aantreffen. Het Italiaans restaurant was een afhaal Italiaan en het restaurant serveerde mosselen, een die blieft mijn vrouw niet……. Dus er bleef alleen de afhaal Italiaan over. Ik heb geprobeerd hem nog over te halen een tafeltje voor ons te dekken, maar ondanks de aanwezigheid van een tafeltje lukte dat niet. Als we van zijn pizza’s wilden proeven wilde hij (Marco, hoe kan het anders), best een pizza maken, maar die moesten we op het marktplein opeten. Enfin, goede raad is duur, dus we lieten twee pizza’s (met korting, dat weer wel) maken en aten deze op het marktplein op. Tijden het eten zagen we niet alleen dat de pizza van Petra aan de onderkant voor de helft verbrand was, maar dat mijn fiets ook 3 spaken miste

Enfin, Petra had het probleem met haar pizza snel opgelost (er kwam een nieuwe in de vorm van een hartje), maar met mijn spaken was het een ander probleem. Toen we weer bij de Gite waren aangekomen heb ik de boel gedemonteerd, een noodspaak gemonteerd en een van de twee overige spaken er weten te redden.

Met een lege plaats in het wiel zouden we volgens internet ongeveer 20km moeten fietsen voor een fietsenmaker, maar toen we vanochtend het dorp uitreden, kwamen we langs een nieuwe fietswinkel die ook reparaties verrichtte. Vol in de remmen en na een uurtje knutselen konden we weer verder. Mijn fiets volledig hersteld en ook nog een nieuw zadel gekocht om van de eeuwige pijn aan mijn derrière af te komen.

Vol goede moed ging het vervolgens richting de route langs het canal de Marne. Wow. Geweeeeldig mooi. Zo mooi heb ik nog nooit gefietst. Ook Petra was erg enthousiast. Dus het ging eigenlijk lekker en in tegenstelling tot de afgelopen dagen waren de dorpen ook aantrekkelijk. We bleven langs het kanaal fietsen en rond 2 uur kwamen we in de buurt van onze eindbestemming. Nog even langs de supermarkt en vervolgens richting Eveline, die in een gemoderniseerd oud huis Airbnb gasten ontvangt.

Eveline is sinds een paar maanden met pensioen en ontvangt alleen in het weekend Airbnb gasten. Zij staat om 4 uur s’ nachts op, schildert en verkoopt de schilderijen in Parijs gedurende de week. Het achterhuis is een oude Franse woning met toilet a la vroeger (zitten op de houten doos en >>>). Verder een kat die erg lief is en eigenlijk een hond wilde zijn (choechoe heet ie geloof ik, maar dat kan ook voor mij bedoeld zijn. :)). In ieder geval is het hier een ietwat stoffig, dus we douchen met slippers en eigen handdoeken. De kamer is klein, maar in ieder geval hebben we internet en Eveline is erg sympathiek.

Vanuit ons bed kijken we op een afgetopte berkenboom. Als je wat beter kijkt zie je in de kroon van de boom een oranje snavel en een wit hoofd. Een ooievaar dus. Dat is typisch voor deze regio. Gisteren een slangetje (hazelworm) in de Airbnb, vanmiddag een ooievaarsnest naast het huis. Alsof het niks is….

Zometeen gaan we weer in een echt restaurant eten. Onze gastvrouw heeft voor ons gereserveerd. Morgen fietsen we tot Karlsruhe in Duitsland. Behalve de ooievaar kunnen we vanuit onze slaapplaats ook vandaag Duitsland bijna aanraken. Nog maar 12 km fietsen. Op naar een mooie nieuwe route. Hopelijk goed georganiseerd en met betere voorzieningen/mogelijkheden. Volgens mij zitten we ongeveer op de helft van de route. Toppie na pas een week fietsen. We gaan een rustdag plannen om een mooie Duitse stad te bezoeken. Daar hebben we beiden behoefte aan na een weekje op de prairie. Ontzettend mooi en ongerept, dat wel. Vooral de dagen langs de Maas en de afgelopen dagen langs de Moezel/Marne waren geweldig mooi. Om nooit te vergeten. Uiteraard hadden we super weer (op een paar druppels na nauwelijks regen). De indrukken zullen we straks als we thuis zijn pas goed verwerken. Voor nu: de groeten van juffrouw ooievaar en slaap lekker…….

We gaan nu een hapje eten. Straks volgen de foto’s. Bonne nuit…….

Rivieren 2017. Dag 7 Maron-Lagrande 90 km. Totaal 615 km

Vandaag heb ik (Petra) de ‘pen’ maar eens overgenomen om een nieuw verslag te maken op ons blog. Helaas hebben we wederom geen internet, dus de foto’s volgen morgen!!!!

Onze gastvrouw van gisterenavond kwam om 19.30 uur thuis van haar werk. Wij waren boven op onze kamer, en voelde de stress die beneden gaande was. Er moest nog gekookt worden, en met 2 kleine kinderen die ook de aandacht behoeven, heb je dan je handen vol. Wij voelden ons daarbij toch wat ongemakkelijk.
De Fransen maken lange werkdagen, beginnen dan wel om 9.00 uur, hebben 2,5 uur pauze tussen de middag (zonde van de tijd) waardoor hun werkdag pas rond 19.00 uur eindigt. Als je dan nog naar huis moet rijden en koken, zijn de avonden erg kort. Na samen met haar een glaasje rode wijn gedronken te hebben, was het om 21.30 uur helemaal stil in het houten huis. Mijn fietsmaatje voelde zich helemaal thuis tussen al dat hout, hij heeft dan ook een heel bos omgezaagd afgelopen nacht.

Om 8.30 uur zaten we weer op de fiets. Er was regen voorspeld, dat hadden we goed in onze oren geknoopt, dus de regenjas, beenkappen en hoezen voor de schoenen, hadden we binnen handbereik. Tot nu toe hebben we deze niet nodig gehad. Het fietsen ging als een trein, de route bracht ons gelukkig weer op een heerlijk fietspad langs het water. De natuur hier is prachtig, de rust langs het water is voelbaar. De vogels fluiten er op los. Om 10.00 uur hadden we de eerste 25 km erop zitten, en vonden we gelukkig een cafeetje waar we genoten hebben van een kopje koffie en een heerlijk klein chocolaatje, wat je zo heerlijk tegen je gehemelte kunt laten smelten. (Mijn sportmaatje Wendy weet hier alles van)

Wat mij vooral is opgevallen de afgelopen dagen is de vriendelijkheid van de Fransen. Iedereen die je tegen komt of het nu bij de bakker is, de visser die aan de waterkant staat, of iemand die loopt te wandelen, je hoort overal een vriendelijk “Bonjour”.
Zelfs mensen die lopen te joggen, hebben nog voldoende energie om zelfs te zeggen; “Bonjour madame et monsieur”. Nu is mijn kennis van de franse taal miserabel, maar het overal vriendelijke “bonjour”, voelt erg prettig en gastvrij.

Om 12.30 uur hadden we al weer 60 km gefietst. Ook vandaag was ik weer zuinig omgegaan met mijn ” meuterke”, gezien de ervaring van de afgelopen dagen. Dat ging ook goed, we hadden eindelijk eens geen tegenwind (heerlijk), dus ik heb de nodige kilometers zelf kunnen fietsen. Ook vandaag weer geen winkels op de route, en maar 1 cafeetje, dus maar goed dat we stokbrood en beleg zelf bij ons hadden. Mijn fietsmaatje weet van alles uit zijn fietstas te toveren, zodat we zelfs onderweg een lekker bakkie thee hebben kunnen zetten. Formidabel! Veel heeft een mens niet nodig.

Het laatste stuk van de route van vandaag zo’n 30 km, bracht ons weer door de heuvels waar de nodige hoogteverschillen op ons lagen te wachten. Op dat moment was ik toch blij dat ik nog de nodige reserves in mijn ‘ meuterke’ had zitten!!! Er was ook geen gelegenheid geweest om hem weer op te laden. Mijn nieuwe stalen ros heb ik de afgelopen dagen goed leren kennen, berg af ‘meuterke’ uit, vlak ‘meuterke’ uit, berg in aantocht, op tijd ‘meuterke’ aanzetten, vooral flink trappen anders blijf je halverwege de berg steken. En ja, het kan voorkomen dat ik mijn fietsmaatje op de berg inhaal, dat blijft een leuk moment………..alleen is dat altijd van korte duur.

Het weer was vandaag achteraf prima! De franse versie van Piet Paulusma zat er gisteren dan ook helemaal naast. Om 14.30 uur waren wij op de plaats van bestemming, deze keer een verbouwde boerderij uit 1730, die verhuurd wordt als Gite, en die wij helemaal ter beschikking hebben. In de wijde omtrek was geen hotel, AirBNB te krijgen. Wij slapen vannacht in het gedeelte dat 100 jaar later is gebouwd, ik hoop dat er weinig hout in het pand zit…………

Morgen de laatste dag in Frankrijk, dan zetten we onze reis voort in Duitsland.
Het ‘ meuterke’ ligt nu aan de oplader, vanavond willen we namelijk lekker uit gaan eten, en heeft de eigenaresse van de Gite, ons een italiaans restaurant aanbevolen, 3 km van ons vandaan. En ja, dat is weer berg op………..dus op tijd ‘meuterke’ aan en flink trappen.

Tot morgen, en slaap lekker!

Rivieren 2017. Dag 6 Saint Mihiel-Maron 79 km. Totaal 525 km

Zoals beloofd hierbij nog even de foto’s van gisteren;
Foto 1 is van Verdun, foto 2 het terrasje met steak en wijn in Verdun en de volgende foto’s van ons verblijf in Saint Mihiel. De voorkant van het huis, onze kamer en in het binnentuintje moet een pilsje…….

Gisteren hadden we dus geen internet en na een vermoeiende dag is het vroege einde voorspelbaar. Ik dacht dat we rond 21 uur gingen slapen. Vanochtend werden we rond 8 uur weer uitgerust wakker.

Het ontbijt hebben we inderdaad karig gehouden. Thee met stokbrood en kaas. Rond de klok van 9 zaten we weer op onze fiets, na afscheid genomen te hebben van onze gastvrouw, doch niet eerder dan nadat ik haar beloofd had dat ik een koper voor haar huis zou zoeken. 🙂

De route was gelukkig weer snel gevonden. Na een kilometer of 30 fietsen over rustige wegen reden we rond de middag in Sorcy St Martin voor de laatste keer over de Maas.

Onderweg kwamen we nog een ree tegen dat een drukke brug over wilde steken. Even dacht ik dat Petra een beroerte kreeg, zo enthousiast werd ze toen ze het beestje zag.

Rond het middaguur aten we weer in een bar/tabac langs de route. Petra een fish&chips burger en ik een biefstuk met frietjes en sla. Inclusief 2 koffie en een ijsje toe moesten we 25,- afrekenen en het smaakte ook nog perfect. Vivre la France……

Voor alle zekerheid hadden we maar geen wijn genomen. De ervaring van gisteren zat nog vers in het geheugen. Direct na de lunch arriveerden we in Toul.

Vanaf Toul ging het langs de Moezel. Eindelijk weer een perfect fietspad en een mooie vlakke route direct langs het water. Na 2 dagen over D wegen gereden te hebben een hele verademing. Op de foto het bord dat de route aangeeft. Gedurende de volgende 250 km zullen we deze bordjes volgen.

Het waaide vandaag behoorlijk. Uit zuidwestelijke richting, dus grotendeels tegenwind. Toch liep het erg lekker langs de fietspaden, zodat we om 15.30 aankwamen in Maron. Onze gastvrouw is duidelijk in oosterse sferen; het interieur ademt yoga en Japan uit. Het huis is volledig van hout, kleurrijk en erg fraai gebouwd. Wij hebben de bovenverdieping die via een vide uitkijkt over de woonkamer. Kunnen we onze gastvrouw een beetje in de gaten houden…. Deze inbreuk op de privacy zou niets voor ons zijn…..

Zij komt overigens vanavond pas rond 19.00 uur thuis. De sleutel lag onder de deurmat. Het blijft voor ons bijzonder hoe gemakkelijk men sleutel en huis deelt met wildvreemde gasten.

We zijn bij wijze van uitzondering vandaag niet moe. Toch vermoed ik dat we er al weer vroeg op zullen liggen, tenzij onze gastvrouw nog een verrassing in petto heeft. Voor morgen is er regen voorspelt dus het kan weleens een ‘nat’ dagje worden. We gaan morgen langs de Moezel, onder Nancy door richting Duitsland, waar we hopelijk zondag al zullen arriveren. Alsdan hebben we er al 700 km op zitten. Pfff het gaat hard. Maar zover is het nog lang niet. Eerst nog 3 nachtjes in Frankrijk.

A demain et bon appetit!!!!