Dag 5 Montmort Lucy – Troyes 100km
Super weer!

Geweldig al jullie reacties!!! Dat doet me goed en helpt me door de zwaardere momenten heen al heb ik die vandaag bijna niet gehad (op een pijnlijk achterste na dan). Het is alleen niet altijd gemakkelijk te reageren aangezien wifi in Frankrijk geen gemeengoed is.

Gelukkig geen problemen vandaag. Wel weer leuke ervaringen uiteraard!

Gisterenavond ben ik na het eten vroeg gaan slapen. Apropos eten: wederom een perfect drie gangen menu. Vooraf allerlei koude salades, hoofdkaas (huidvleisch) en rauwe tomaten. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar voor het eerst in mijn leven heb ik rauwe tomaten gegeten en vond ze nog lekker ook!!! Als hoofgerecht aardappelpuree met nog iets uit de friturepan (leek op een visstick maar smaakte naar aardappel) met drie varkensfiletjes en een heerlijke bruine saus. Toe nog een flink stuk manderijnentaart. Ik kon geen boe of bah meer zeggen. Dat alles voor 13,50, wederom inclusief koud water. Je vraagt je af hoe de mensen daarvan kunnen leven. In het hele restaurant zaten nog 4 andere gasten. Er konden er denk ik wel 100 zitten.

Daarna in de bar (alleen daar was uiteraard wifi) nog even de route en een overnachtingsplek voor vandaag uitgezocht om vervolgens te gaan slapen in het hotel waar de jaren stil hebben gestaan. Het interieur is zeker van voor 1960. Overal waar je kijkt, zie je vloerbedekking: Hele dunne vloerbedekking tegen de muur. Op de vloer natuurlijk en op de badkamer, hoewel dat ook iets anders zou kunnen zijn geweest. Met de slippers aan heb je er in ieder geval geen last van. Het bed was schoon en lekker hard, dus mij hoor je voor die 38,- niet klagen. De kamer was overigens 60,- maar ongevraagd kreeg ik korting. De schelp van St. Jacques… Ik denk dat ik die in het vervolg altijd mee op vakantie neem 🙂

Vanochtend vroeg op (6.15) en mijn hele rommeltje weer in de fietstassen gepakt. Dat is een heel werk iedere keer. Ik heb bijvoorbeeld al mijn kleren in een dry-bag zitten. Als ik iets aan wil doen is dat meestal iets dat onderop ligt. Je kent het wel. Alles er uit en weer netjes erin doen. Want deze drybag gebruik ik, met een kussensloop er om, ook als kussen. Vannacht bijvoorbeeld in de tent of in de gites. Ik kan geen donzen kussen op de fiets meenemen. Teveel volume…

Ook alle electronica nog even opgeladen en na een prima ontbijt (nog warme croissant en dito chocoladebroodje, 3 stukken stokbrood, yoghurt en thee of koffie zoveel als je wilt) werd ook nog de thermosfles met thee gevuld. Gratis.

Om 8.15 zat ik op de fiets. De eerste 20 kilometer reed ik over een drukke weg met veel vrachtverkeer. Prettig overigens dat de Fransen ruim inhalen en zelfs achter je blijven als er een tegenligger komt. Als een vrachtwagen voorbij komt heb je mazzel: de zuigkracht is zo groot dat het lijkt of je trapondersteuning hebt. Dan ga je vanzelf de berg op. Die bergen werden overigens steeds platter. Langzaam liep de glooiing eruit. Ik kon aan het het aantal hoogtemeters (van 60 per berg naar 50, 40 enz) en aan mijn benen natuurlijk, merken dat ik de Champagnestreek verliet. Overigens heb je alleen in het zuidelijk deel van de Champagne (vanaf Reims) veel wijnbouw. Daarboven is er met name bosbouw en die trekken hele diepe sleuven in de bospaden 😦

In de buurt van Sezanne was het landschap vlak. Daar deed zich ook het Swiebertje moment voor; Ik had vanochtend al diverse wegafsluitingen genegeerd, ook al omdat de eerste keer de wegenbouwers me ‘ bon courage’ wensten en volstrekt geen probleem hadden met een fietser die dwars door hun werk reed. Op enig moment moest ik een brug over die afgesloten was. Op de navigatie gezocht naar alternatieven, maar dat kostte me ongeveer 10km extra en daar had mijn zitvlak toen al geen zin meer in. Dus de hekken en de kant en rustig fietsend de weg op. Totdat ik hem zag. De moderne uitvoering van Bromsnor. Je kunt je er wel iets bij voorstellen: Breedgeschouderde fransoos met opvallend oranje pak, helm en een zwarte moustache om u tegen te zeggen en een ietwat norse blik, stond in de mobilofoon te praten en kwam op me af gelopen. Duidelijk een belangrijk iemand als je over de brug wilde! Ik was me al weer aan aan het voorbereiden op een Swiebertje smoes, toen hij naar de Jacobsschelp wees en honderduit tegen me begon te vertellen. HIj bleek bekend met de symbolen en vond het geweldig dat iemand zo’n tocht ondernam. Natuurlijk mocht ik door als ik maar aan de kant bleef, want de weg was net getard en dat zou aan mijn banden blijven plakken. Achter mij zette hij de hekken weer keurig netjes terug op hun plaats. Pfoe. Scheelde weer een halfuurtje rijden.

Na Bromsnor kwam ik bij een zogenaamde voie verte (de Haute Seine in dit geval). Ik wist van dag 2 dat dit wel eens een heel mooie route zou kunnen worden. En zo was het ook. Ik reed een kilometer of 40 langs het kanaal de L’Aube. Kraakhelder water waar ik de vissen kon zien zwemmen. Schitterend fietspad van het type snelweg, dus ik schoot behoorlijk op (ik was net na 13 uur in Troyes). Ik heb een paar keer ingehouden om naar de dieren te kijken. Zwanen die gekoppeld over het water glijden en eendenkoppeltjes. Gelukkig geen ganzen zoals in Belgie, want die waren behoorlijk agressief in het verdedigen van hun jongen. Een keer schoot een grote roofvogel voor me door (op 1 meter afstand) en een keer heb ik op een meter of 100 een jong reetje op het fietspad zien staan. Ik remde voorzichtig af. Hoog op de poten stond het dier daar. Het bleef een poosje naar me kijken om dan vervolgens op enig moment onzichtbaar in de bebossing te verdwijnen. Schitterend….

Af en toe een visser of wandelaar maar verder was er niemand op de weg.

Het fietspad eindigede zo ongeveer in Troyes, de stad waar ik nu op de camping sta. Bij aankomst begon de beheerder tegen me te praten en zei dat ik geluk had dat ik met de fiets was. De benzinestations worden in Frankrijk niet meer bevoorraad. Ik zei dat ik na dit tochtje toch ook wel wat koude brandstof kon gebruiken. Hij stond op en zette me een koud blikje bier voor. Pour vous. Later bleek overigens dat hij een Nederlander is….

Op mijn plek aangekomen komt er een camperaar naar me toe gelopen . Zij hadden al een keer in de stromende regen een pelgrim (loper) 100 km in de camper meegenomen en vertelde over de ontberingen van die man. Vervolgens kreeg ik ook weer een kopje warme thee aangeboden. Mooi toch?

Naast de camping ligt een Aldi. Daar ben ik mijn avondeten bij elkaar gaan scharrelen. Ik moet toch ook een keer aan de bak tenslotte. Vanavond kippevleugeltjes met sla en mie (iets anders kon ik zo gauw niet vinden). Ik vermoed dat ik met enige weemoed zal terugdenken aan de geweldige pelgrimsdiners van de afgelopen twee dagen….

Morgen naar Auxerre en de dag daarna naar Vezelay. Als dat lukt lig ik 1 dag voor op de planning. In Vezelay komen diverse noordelijke pelgrimsroutes bij elkaar. Vanaf daar zal het ook wel gedaan zijn met de rust onderweg, hoewel de echte caminodrukte pas in Saint Jean Pied de Port (weer 800 km na Vezelay) begint.

Bon appetit!!