Decathlon
Dag 4 Chateau-Porcien- Montmort-Lucy 106km

Vandaag was weer een dag vol avontuur. Ik neem jullie weer mee in de wereld van de pelgrims. Onvoorstelbaar wat er allemaal op zo’n tocht gebeurd.

Eerst zal ik nog kort iets schrijven over gisterenavond. Even voor 7 uur kwamen nog twee vrouwelijke pelgrims bij de gite aan. Anneke en Betteke uit Leiden en Utrecht. Nu moet je bij een gite niet denken dat je aparte kamers hebt of zeeen van ruimte om je heen hebt. De kamer meet 2 bij 4 en er is een stapelbed, een uitklapbed en een gewoon bed. De bedden waaren overigens van goede kwaliteit. Verder een douche en toilet. Je hoeft in Chateau-Porcien niets voor de overnachting te betalen. Gastvrijheid met een hoofdletter dus.
Voor mij was het de eerste avond met andere pelgrims in een ruimte, dus wel even wennen. De dames hadden overigens geen last van gene, dus ik ook niet.

Anneke en Betteke hadden de hele dag gewandeld met een echtpaar uit Roermond: Petra (hoe kan het ook anders) en Sjeng. Alle vier lopen ze de Camino in stukjes. Petra en Jan doen dat door hun camper steeds te verplaatsen om dan met bus, trein of liftend weer terug te gaan naar de plek waar ze de voorafgaande dag zijn gebleven. Het voordeel is dat je je nooit druk hoeft te maken over een slaapplek, hetgeen voor wandelaars een stuk moeilijker is dan voor fietsers. Ik kan nog tot 10 of 20 km verder fietsen als er geen plek meer is. Voor een wandelaar is dat niet te doen. Jan en Petra lopen ook met lichte bagage. Nadeel is natuurlijk het ‘ gehannes’ met het verplaatsen van de camper, want ze lopen beiden tegelijk.

Met z’n vijven hebben we samen gegeten in Café Le Longchamp die ook de gite beheert. Normaal wordt er op maandag niet gekookt, maar speciaal voor de pelgrims kon er nog wel iets worden gemaakt. We kregen een zeer smakelijk en vers 3 gangen menu voorgeschoteld. Voorgerecht: Quiche met tomaten, worst, pate, hoofgerecht: aardappeltjes met stoofvlees en zeer dun gesneden worteltjes en als toetje diverse soorten zelf gebakken taart. Toen we moesten afrekenen betaalden we pp 12,50 inclusief het water.
Vanochtend hebben we brood bij de bakker gehaald en ook dat weer in het cafe opgegeten….

Dus vol goede moed ging ik weer op weg. Lekker vroeg het bed uit en om 8.30 op de fiets. Onderweg nog Petra en Sjeng tegengekomen en even nog een babbeltje gemaakt om vervolgens vol gas richting Montmort te fietsen. Ik rij nog steeds over de via Campaniensis en wel de fietsvariant. Grotendeels over kleine weggetjes en door leuke oude dorpjes. Ik heb nu de nodige foto’s en video’s gemaakt, maar heb nog steeds problemen met het plaatsen in de blog. Vanavond weer even proberen.

Tot 11.30 ging het voorspoedig, hoewel ik na 25km op een zandweg terechtkwam die redelijk nat was. Het zand vloog me om de oren toen ik bergaf ging, maar het fietsen ging nog best redelijk. Toch is dat denk ik de oorzaak van de malheur van dat moment. Ik fietste bergop achter Reims en hoorde een krak. Ik had zoiets al eens eerder gehoord de afgelopen tijd (dit was de derde keer in 4 weken) maar voordat ik het wist en iets kon doen brak de ketting. Geen probleem dacht ik, ik heb immers alles bij me om de ketting weer te repareren, totdat ik zag dat de derailleur en het deraillerpad beiden volledig aan gort waren. Derailleurs hebben ze in Frankrijk zat, maar een derailleurpad voor een Cube frame is een ander verhaal.

Laat nu Frank van Beek me een week of 4 geleden hebben geadviseerd om een reserve pad te kopen en laat ik nu bij wijze van hoge uitzondering ook nog een keer te hebben geluisterd….. Het pad had ik dus bij me. Een miezerig klein aluminium dingetje, maar zonder kun je niet fietsen. Frank: MERCI!!!!!!

Een probleem kon ik dus wegstrepen. De ketting had ik misschien wel weer in elkaar gekregen maar de derailleur was echt volledig kasje wijlen. Je moet je voorstellen dat ik de afgelopen 200km geen plaats van betekenis ben doorgefietst. Idillische dorpjes en middeleeuwse stadjes langs de Maas en in de Champagnestreek, maar geen voorzieningen. Een (meestal kleine) supermarkt vind je her en der nog wel, maar een fietsenmaker heb ik echt niet gezioen. Daar let ik op. Niet alleen voor het geval ik pech krijg, maar vooral om in de etalage te snuffelen :).

De hele ochtend heb ik nauwelijks een mens gezien. Wel hazen, maar die speren hem het Teletubbie landschap in (glooiend, licht en donker groen, schitterend mooi) als je er aan komt. Om dan vervolgens bij een grote stad pech te krijgen is uiteraard bijzonder. De hele ochtend had ik al heuvel op en af gefietst. Voor hetzelfde geld had ik tussen de hazen in het Tinkywinky landschap voor joker gestaan. Zie dan nog maar eens ergens te komen.
Zo niet vanochtend; Ik heb een toevallig passerende mountainbiker staande gehouden (hij kon echt niet langs me. Armen en benen wijd). De man schrok een beetje, maar eenmaal bekomen vertelde hij me dat op 2 km afstand een Decathlon winkel lag. Stel je voor….

Daar naar toe gelopen en aan de fietshersteller uitgelegd dat ik een malheurtje met mijn derailleur had. Ik mocht direct naar binnen. Na de nodige aaaah’s en oooooh’s liet hij het andere werk liggen, ik kon me bij de koffieautomaat posteren en mijn brood smeren (het was inmiddels na twaalven) en hij maakte de fiets. Het padje had ik zelf, maar een nieuwe ketting, nieuwe Sram derailleur en kabel heeft hij er op gezet. Een uur later kon ik weer de wei op, me verbazend over zoveel geluk en goedheid. Ik was namelijk niet alleen erg dichtbij een winkel, maar hoefde ook maar 35,- af te rekenen. Service van de zaak. Decathlon: MERCI!!!!!!!!
Verder ging het weer over bospaden en na een halfuurtje zagen de nieuwe ketting en derailleur er al weer uit als oude spullen. Onderweg naar Montmort kwam ik door Epernay, waar aan de route toevallig een Aldi (drinken en fruit) en een autowasserette lag. Gevraagd of ik de fiets mocht schoonspuiten. Dat mocht, dus alles blinkt nu weer. Zo waren er vandaag geen problemen. Alleen maar oplossingen. De vraag is voor hoe lang…

Overigens een ding wil ik nog vermelden: Frank van Beek heeft me ook geadviseerd extra spaken onder aan het frame te plakken. Heb ik ook gedaan. Ik hoop niet dat dit de voorbode is van weer een ander probleem.

Het is nu 19.30 en het restaurant in het dorp gaat open en ik heb honger.
Bon appetit!