Dag 6 Troyes-Chablis 81km

Vandaag was een moeilijke dag. Het begon eigenlijk heel goed; Nadat ik gisterenavond om 9 uur naar bed was gegaan en ondanks de beperkte dikte (2,5cm) van het luchtbedje tot 6 uur vanochtend had geslapen ben ik om 7 uur naar een bakkertje gaan zoeken. Die liggen in Frankrijk altijd binnen een straal van een paar kilometer, zo ook nu.

Teruggekomen op de camping heb ik het verse stokbrood gesneden en er pindakaas en jam uit mijn vanuit Nederland meegebrachte tubes gesmeerd. De tubes zijn overigens hervulbaar. Een pot kun je niet meenemen. Het glas is te zwaar en de inhoud te groot….

Dus lekker ontbeten in mijn stoeltje met een kopje thee erbij. Alles bij de hand dus. Toen ik alles ingepakt had en de tent wilde afbreken begon het flink te regenen. Tent en de uitrusting nat, Maar ja wat maakt het uit. Om iets over 9 zat ik op de fiets. De eerste twintig kilometer gingen goed, ondanks de regen schoot ik behoorlijk op.

Daarna begonnen de problemen met de achterrem. Ik kwam weer uit een modderig bos (pffff, hopenlijk het laatste) gefietst en het ging stijl naar beneden over een weg vol met stenen dus goed remmen. Onderaan de verharde weg gekomen liet ik mijn remmen los, maar helaas kwam ik nauwelijks nog vooruit. De achterrem bleek vast te zitten.

Nu heb ik alle onderdelen op de fiets zelf gemonteerd, dus weet hoe e.e.a. in elkaar zit.
Fiets aan de kant, de bepakking eraf en den remmen gecontroleerd. Wat ik ook deed, ik kreeg de rem niet helemaal van de schijf af, maar kon wel (met een schurend geluid) doorfietsen. Het terrein was vandaag ook niet bepaald vlak, dus toen ik bergop ging merkte ik dat mijn benen meer moeite moesten doen dan de afgelopen dagen. De hoogtemeter op het horloge aangezet en gecontroleerd hoe het stijgingspercentage van de berg was, maar dat viel eigenlijk redelijk mee. Ik merkte pas echt dat de weerstand van de rem veel groter was dan ik dacht toen ik naar beneden fietste. Om een beetje vaart te maken moest ik meetrappen…

Na in totaliteit 30 km te hebben gefietst, heb ik de fiets weer afgepakt. Deze keer helemaal, zodat ik hem omgekeerd kon bekijken. Ik zag niets vreemds. Uiteindelijk alles maar weer in elkaar gezet en doorgefietst, maar het probleem bleef. Eigenlijk was het niet te doen. Gisteren had ik om 1 uur al 100km gefietst, vandaag pas 50. Natuurlijk iets later vertrokken en diverse malen stilgestaan, maar toch.

Ondertussen bleven de bergen voor me opglooien. Uiteindelijk ben ik doorgefietst tot in Chablis, in totaliteit zo’n 81km, waar ik nu op de camping sta. De achterrem (hydraulische schijfrem) heb ik op de camping helemaal uit elkaar gedraaid en uiteindelijk het probleem gevonden. Alles weer in elkaar gezet en nu functioneert het gelukkig weer. Als het niet was gelukt was ik morgen op zoek gegaan naar een Decathlon in de buurt!!!!

Mijn benen doen wel zeer. Mijn achterste, dat al een paar dagen zwaar protesteert, voelt pijnlijk. Niemand in de buurt om het in te smeren!

Wellicht is het ook de vermoeidheid van de inspanningen van de afgelopen dagen die er uit komt. Morgen een tocht van 47km tot in Vezelay. Lekker kort stukje dus, wel met een paar venijnige klimmetjes. Eens kijken hoe de derriere hier over denkt, anders bouw ik een rustdag in. Misschien blijf ik nog wel een dag hier, want Chablis is een erg leuk dorp. Gastvrij ook: bij aankomst op de camping kreeg ik van de beheerster een glas Chablis geschonken. Lekker en koud.

Kort na mij is een Duitse wandelaarster de camping op gekomen en samen hebben we het dagmenu (13,50) genuttigd en verhalen over de camino uitgewisseld. Zij loopt iedere 2 jaar 4 weken en is in Geldern gestart. Ik vermoed dat ze nog wel een paar jaartjes bezig is.

Het dagmenu smaakte overigens weer voortreffelijk. Vooraf croutons met niertjes, als hoofdgerecht kip met een Chablis wijn- saus en champignons, daarbij verse haricotverts en worteltjes en een lekker aardappeltje. Toe twee bolletjes ijs naar keuze met een dikke toef slagroom. Dat is weer effe beter dan gisteren toen ik een zak sla van de Aldi half leeg heb gegeten en wat kippevleugeltjes heb opgewarmt. De mie heb ik niet meer gekookt. Zo droog eten zonder sausje vond ik geen aantrekkelijk vooruitzicht.

Ondanks alles heb ik, als ik terugkijk op de dag, toch ook wel weer genoten. Ik reed het grootste deel van de dag in het Teletubbie landschap, maar deze keer met korenvelden. Soms zag je korenvelden zo ver als je kon kijken, vaak alleen onderbroken door een rij bomen of een gehuchtje. Aan de zomen van de velden stonden donkerrode klaprozen en felblauwe korenbloemen.  Wel was het tamelijk leeg op de straten. Nagenoeg geen verkeer en in de dorpen leek het af en toe uitgestorven.

Morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen. Bonne nuit.