Dag 19 Saint Jean Piede de Port – Larrasoane 64km

Vannacht sliep ik met nog ongeveer 50 andere mensen in de refuge municipal. Dat is zoiets als een camping municipal; de gemeente stelt de faciliteiten ter beschikking en het is normaal gesproken basis qua voorzieningen en bedoeld om de toeristen die de de stad of het dorp bezoeken van dienst te zijn.

In Saint Jean Pied de Port sliepen we in een refuge die heeeeel dicht bij de Porte Saint Jacques ligt. Vanaf deze toegangspoort tot de stad vertrekken al sinds eeuwen de pelgrims richting Santiago de Compostela. Een magische plaats die aantrekkingskracht heeft op veel mensen die de camino lopen. Ik stond daar gisteren met een Maastrichtse fietser die in Nijmegen woont en we fotografeerden elkaar bij de poort.

Vannacht was de refuge iets minder magisch. Ik sliep op een zaal met een aantal mensen die nog moesten beginnen met lopen. Ik vond de meeste ook al een beetje nerveus, maar vanochtend was het een compleet drama. Nog voor 5 uur begon iemand te rommelen met de uitrusting, bang om te laat te komen, en voor je het weet breekt de pleures uit. Om half zes was de hele zaal zo ongeveer wakker, op een Bulgaar na die zo ontzettend veel slaap had dat hij door de rest heen sliep. Ik ben om kwart over zes ook maar op gestaan en heb gedoucht om vervolgens om half 8 al op de fiets te zitten. Dat was overigens niet uit luxe, want er werd een tropisch hete dag voorspeld en vanaf Saint Jean Pied de Port ging het meteen steil omhoog. Na een kilometer of 10 klimmen bereikte ik Spanje!!!!!

Het was meteen duidelijk dat je in een ander land bent. Zoiets als rijden van Nederland naar Belgie of Duitsland. De sfeer is direct anders en de huizen en de wegen lijken niet meer op hetgeen je gewend bent. Zo ook vandaag. In Spanje gaat alles nog een versnelling lager dan in Frankrijk. Hoewel de weg een verbindingsweg vormt tussen diverse Franse en Spaanse steden was het er erg rustig. Nauwelijks verkeer. Prachtige natuur met vergezichten en wederom gieren (dezelfde als gisteren?).

Een verschil: van de 64 gefietste kilometers ging ongeveer 40 kilometer omhoog. Als je de boekjes er op naleest is het een horror etappe, maar het viel me reuze mee. Zal ongetwijfeld te maken hebben met de kilometers in de benen. Hoe dan ook, het was een stevig partijtje klimmen en dalen en weer klimmen en dalen. Ik weet niet hoeveel hoogtemeters vandaag over de teller liepen, maar het waren er behoorlijk wat.

Het eten vanavond was ook enigszins bijzonder. Het lokale restaurant was dicht en de lokale supermarkt, die afmetingen van een Nederlandse slaapkamer heeft, was de enige gelegenheid om nog iets eetbaars te kopen. Hier kon je kant en klare maaltijden kopen van de categorie: kost niet veel en smaakt hetzelfde kopen, maar wat maakt het uit. Je hebt honger en je wil iets eten…

De bediening was op zijn minst bijzonder. De Baskische eigenaar nam royaal de tijd bij het afrekenen om nog een glaasje rode wijn te drinken met de mensen die iets bij hem hadden gekocht, terwijl op de achtergrond muziek van Sting en John Fogerty (ex- Creedence Clearwater Revival) speelde. Als je iets vroeg (bijvoorbeeld ‘ kan ik betalen?) begon hij te mediteren of liep naar buiten om op te ruimen. Iedereen bleef verbaast achter. Zoveel gasten waren er niet dus iedereen had zoiets van ‘ wat gebeurt hier?’. Na een minuut of 20 kon ik eindelijk afrekenen en buiten wachten op het eten dat uit de magnetron kwam. Ondertussen mediteerde en danste hij. Entertainment pur sang. Op zijn minst een beetje zonderling…..

Leuk is het hier wel. Terwijl ik m’n blog schrijf zit ik naast een vriendelijke Japanner die evenveel bier drinkt als ik en in kleermakerszit zijn blog is aan het bijwerken. Tegenover me zit een Frankfurter die morgen weer vroeg op wil staan (merde) en naast me zit een ontzettend vriendelijke Française. Buiten zitten de Italianen die een hoop herrie maken, na voor de hele bups spaghetti te hebben klaargemaakt. Heerlijk die smeltkroes van culturen en mensen. Allemaal puur en ontdaan van de dagelijkse oneffenheden die nou eenmaal nodig zijn om te kunnen overleven in onze wereld. Hiervoor ben ik gekomen…..