Dag 28 O Cebreiro – Palas de Rei 97 km
Gisterenavond heb ik mijn noodvoorraad eten opgemaakt. Een blikje tonijn, een pakje noedels en een wielrennersgelletje. Ik heb ze toch niet meer nodig dus is het maar beter alles op te maken. Ook had ik nog wat brood over. Verder nog enkele vitaminetabletten gepakt.

Gisterenavond ben ik om half tien gaan slapen. Er waren diverse mensen oververmoeid van de inspanningen van de dag en er werd vannacht door deze en gene flink gekucht. Ik heb vannacht prima geslapen en stond om 6.15 op met de wandelaars om te constateren dat het weer nog slechter was dan gisteren. Regen, regen en nog eens regen. Buitengekomen was het 5 graden en bijzonder mistig. Ietsje warmer dan gisteren, maar met wederom een stevige bries. Samen met 3 Spaanse fietsers en een Amerikaan laadde ik mijn spullen weer op de fiets en vertrok. Eerst een paar kilometer klimmen, dus lekker warm geworden. Daarna volgde weer een lange afdaling. Van plastic zakjes had ik een geïmproviseerde regenbroek gemaakt die in ieder geval mijn bovenbenen en knieën bedekte en ook daadwerkelijk warm hield. Ook de plastic zakjes van de aardige serveerster van dag 27 heb ik weer om mijn handen gedaan.

Gelukkig maar, want aan het einde van de afdaling van 15 km was ik behoorlijk afgekoeld en besloot weer het eerste het eerste het beste cafe aan te doen voor een kop koffie. Ik was niet de enige: de 3 Spaanse mountainbikers zaten bibberend aan een grote koffie en even later kwam ook de Amerikaanse fietser binnen. Volgens een eveneens aanwezige Britse ex militair was hij onderkoeld. Zonder uitrusting van betekenis zag hij blauw van de kou, bibberde hevig en kwam niet meer bij, ondanks enkele kopjes koffie. Hij kreeg het advies van de Brit om niet meer verder te fietsen. Of hij het heeft opgevolgd weet ik niet, want ik vertrok met de drie Spaanse fietsers. Inmiddels was het iets minder hard gaan regenen en gezamenlijk fietsten we naar Sarria, een kilometer of 20 verder. Heerlijk in zo’n groepje. We hadden bij benadering zo’n beetje dezelfde snelheid. Zij besloten in Sarria dat het goed was voor die dag en na wederom een gezamenlijk kop koffie bedankte ik hen voor het gezelschap en vertrok voor het 50km verderop gelegen Palas de Rei.

De route was goed te doen met nog enkele stevige klimmetjes onderweg. Wel werd het steeds drukker met fietsers en lopers. Het is te merken dat Santiago nadert, want richting Palas de Rei was het een grote file van lopers op de weg, die bovendien niet opletten op achteropkomend verkeer. Attent fietsen dus. Op enig moment moest ik bergaf in een bocht echt stevig remmen om op tijd stil te komen achter een groepje oudere dames. Ik schat ze royaal boven de 70. Hadden waarschijnlijk het gehoorapperaatje niet aan staan. Het weer werd allengs gelukkig beter en rond een uur of 12 regende het niet meer. De temperatuur bereikte de prettige waarde van 15 graden en de wind ging liggen.

Ik zit nu in Palas mijn blog bij te werken. De laatste avond op de camino….. Nog 68 km tot Santiago (gisteren schreef ik abusievelijk op het blog dat Santiago nog 135km was, dat moest zijn 153km). De herberg is in tegenstelling tot gisteren (100 bedden en vol) weer iets kleiner. In totaliteit zijn er 4 kamers met ieder 7 bedden.

Vanmiddag heb ik in het stadje een T shirt gekocht met daarop alle namen van de plaatsen aan de camino in Spanje, de zogenaamde camino Frances. Allerlei herinneringen en gedachten komen dan weer bovendrijven. Mooie ervaringen. De ontberingen van de afgelopen dagen liggen nog vers in het geheugen, maar vervagen al weer langzaam. Ik ben heel benieuwd hoe het morgen in Santiago is en verheug me op het weerzien met Petra. Samen gaan we nog een paar dagen genieten van hopelijk beter weer. Ik hou jullie toch maar op de hoogte. Zonder vermelding van de details uiteraard…..