Dag 8 Vezelay – Premery 71 km

Gisterenavond nog een tijdje in de gezamenlijke ruimte van de herberg in Vezelay gezeten en daarna om 10 uur gaan slapen. We lagen met z’n drieën op de zaal. Jan uit Maastricht, die de camino loopt en een aardige fransman die afgelopen zondag in Fontainebleau is gestart. We spreken vooraf af hoe laat we opstaan, zodat er in ieder geval geen overlast voor de ander is. Om 6 uur vanochtend is Jan als eerste wakker en om u7 uur zit ik aan het ontbijt. Alle pelgrims komen zo voor en na binnen, kletsen nog wat en om 8 uur gaat een deel naar de kerk om de zegen te halen. Ik kies er voor om vroeg op pad te gaan.

Als ik vanuit Vezelay vertrek ligt de hele stad nog op een oor of zit in de kerk. Alleen de bakker is open, maar ik heb brood van een mede pelgrim gekregen dat over was. Aan de andere kant heb ik mijn geitenkaas restant weer aan iemand gegeven. Zo blijft niets ongebruikt.

Als ik Vezelay verlaat daal ik eerst ca 150 meter om dan vervolgens weer het heuvelachtige landschap in te rijden. Boven de bossen hangt een nevel en hier en daar zie je onderweg de rook uit de schoorsteen van een huis opstijgen. Dat geeft het landschap een beetje een mystiek karakter. In de weiden grazen schapen en koeien. Als je bergop rijdt en de wind niet om je oren fluit hoor je de koeien loeien en de schapen en lammeren met hun typisch hoge geluid blaten. Onwillekeurig schiet mij een lied van Paul Mc Cartney te binnen: Mull of Kyntire, oh mist rolling in from….. etc. Het is weer erg mooi en ik ben in mijn element. De heuvels op en af. Er moeten wel telkens flink wat hoogtemeters worden overbrugd. Ik schat dat ik er vandaag toch wel 1.000 heb gehad.

Na 35 km fietsen wordt de lucht dreigend en na 40 km zit ik midden in een dik onweer. Ik kom langs het kanaal van Nivernais, waar bij een haventje en camperplaats een toiletgebouw ligt met overdekt terras. Ik zit nauwelijks als een jonge Fransman door de regen komt aangerend en naast me gaat schuilen. We raken aan de praat en het volgend halfuur is voor beiden leuk. Hij vertelt me dat hij uit Marseille komt en hier familie heeft wonen en vraagt honderduit over de camino. Ik vertel over mijn ervaringen tot nu toe en als de regen plotseling ophoudt, gaan we weer ieder onze eigen weg, maar niet nadat we elkaar met een ferme handdruk het beste hebben gewenst. Vluchtige ontmoetingen die toch een diepe indruk maken…..

Na een kilometer of 50 begint mijn Dumoulintje weer op te spelen. Aangezien ik toch royaal voorlig op schema, besluit ik vandaag iets van 70km te fietsen om mijn achterste weer wat rust te gunnen. Om 13.30 rijdt ik de camping in Premery op. In velden en wegen geen beheerster te bekennen. Die blijkt pas rond 18.30 uur te komen. Er. Is hier evenwel een caravan speciaal voor pelgrims (kosten:2,70 per nacht!), dus ik besluit de tent nog niet op te zetten. Er wordt voor vannacht immers nog onweer verwacht.

Ik zie een Nederlandse auto staan en ga een praatje maken met de eigenaren. Het zijn Karel en Anneke uit Alkmaar die al vanaf 1 maart in Frankrijk aan het toeren zijn. Ik wordt uitgenodigd voor de koffie en we raken aan de praat. Nadat ik vervolgens nog even mijn nog steeds natte spullen ( kleding, tent, schoenen) in de zon heb gedroogd en mijn kleding van vandaag wil gaan wassen, komt Karel op me afgestapt en zegt dat ze een wasmachine bij de hand hebben en vraagt me of ik deze wil gebruiken.
Aangezien mijn sokken stinken als een natte dweil en mijn kleding ook niet meer geheel okselfris is, maak ik hier dankbaar gebruik van. Karel nodigt me ook nog uit voor de maaltijd en na een lekker verse salade en een warm groente gerecht genuttigd te hebben ( met rode wijn erbij) is het inmiddels half 7 en loop ik met Karel naar de receptie. Helaas blijkt de pelgrimscaravan al gereserveerd. Als later de Duitse pelgrims aankomen maak ik nog even een praatje en spreek met hen af dat ik (hoe is nog niet duidelijk :)), bij noodweer kan aankloppen en ergens onder een van de bedden mijn matras en luchtbed kan leggen. Ik zet mijn tentje op en als alles opstaat begint het weer te regenen. Ik zie wel weer hoe het loopt en wellicht eindig ik vannacht nog bij de Duitse pelgrims….

Het was me het dagje wel weer mijnheer Dröge!!!