Dag 25 Ledigos – Virgin del Camino 89 km

Zoals altijd begin ik s’ochtends met een douche van een paar minuten om wakker te worden. Vervolgens tanden poetsen en scheren. Sinds dag 4 van de camino is daar nog een stuk verzorging bijgekomen; ik smeer mijn achterwerk in met een of andere zalf die het redelijk goed doet. In ieder geval neemt deze de ergste klachten weg.

Ook vanochtend nam ik een douche, na om 6 uur van de luidruchtig vertrekkende Amerikanen wakker te zijn geworden. Het interieur van de herberg was van de categorie nieuw oud gemaakt. Smaakvol, dat wel. In niets te vergelijken met de oude refuges in Frankrijk of de eerste paar honderd kilometer Spanje, waar de mensen in intieme refuges tijd voor elkaar maken om samen te eten en te praten. Ook in Virgin waar ik nu ben, is dat niet het geval: hier zitten de pelgrims op een grootbeeld tv voetbal te kijken. IJsland tegen Portugal. Geen details uitwisselend over de route van morgen of de belevenissen van gisteren. Of, als het zo uitkomt, over de dingen die er toe doen in het leven. Ik hoop oprecht dat het authentieke de komende dagen weer terugkomt. Hoe dan ook: het bed is goed, de slaapzaal schoon en de voorzieningen uitstekend.

De route vandaag was overigens zo’n beetje vergelijkbaar met gisteren: Lange licht glooiende wegen met stevige tegenwind. De landschappen met het typische agrarische karakter zijn uiteraard mooi met hier aan daar toch nog vleugjes van de natuur van de ruigere en minder gecultiveerde noord-oostelijke gedeeltes van de route. Onderweg zag ik ook weer diverse ooievaarsnesten op oude kerkjes gedrapeerd, maar als het weer niet helemaal meezit, is alles toch een tikje anders.

Rond een uur of 9 kreeg ik een lekker band op de grote doorgaande weg (N120). Terwijl ik eea aan het repareren was stopte een auto met twee politiemensen, die me vroegen of ik het alleen redde. Toen mijn antwoord positief was, wensten ze me een buen camino!! Vriendelijk en behulpzaam.

Onderweg trof ik ook een tweetal Franse lopers die toevallig op hetzelfde ogenblik langs een pelgrim liepen met een zeer bijzondere kar. Categorie ijskar. Ik schat een kilo of 60. De goede man (niet de jongste meer) trok het gevaarte onvermoeibaar voort. Met de twee Franse pelgrims praatte ik een paar minuten en zij lieten me foto’s zien van een ontmoeting met een nog uitzonderlijker camino karretje: Stel je voor, een ezel die een doormiddengezaagde auto (merk en type onbekend) voorttrekt met de pelgrim lopend naast de combinatie en de zwaarlijvige echtgenote slapend met hond in de kar. Geweldig.

Ook fietste ik een tijdje op met een drietal Spaanse MTB’ers van de categorie lichtgewicht (qua bepakking en bouw). In een waaiertje wel te verstaan, want het was, naar mate de dag vorderde, steeds harder gaan waaien. Op enig moment scheidden onze wegen weer. Jammer want het was lekker om weer eens flink door te trappen.

Ik merk wel dat het temperament van de automobilisten begint te veranderen. Vandaag onderweg werd er meer getoeterd dan de overige 2.200 km bij elkaar. Overigens was Leon, waar ik rondom de kathedraal op zoek ben gegaan naar een stempel voor het pelgrimspaspoort, een mooie stad met diverse gezellige pleinen en ongetwijfeld uitstekende eetgelegenheden. Helaas was de kathedraal en het office de toerisme gesloten, dus ik ben doorgefietst zonder stempel en met alleen een foto van de kathedraal en lekkere appelbroodjes 🙂

Rond een uur of half 5 kwam ik aan in de refuge in Virgin en ben me meteen gaan verzorgen. Dat had alles te maken met de inleidende tekst van deze episode; het zit zo: toen ik me vanochtend gedoucht had en wilde aankleden sprong het licht van de geavanceerde lichtschakelaar automatisch uit. Meestal gaat het licht ook weer aan als je met armen en benen begint te zwaaien, maar helaas, vandaag had ik pech. Het bleef donker. Ik wilde uiteraard wel mijn achterste verzorgen dus zocht in het zakje ‘toilettas’ naar de zalf. In dit zakje zitten diverse zaken, waaronder ook een tube prikweg. Handig voor als je gestoken wordt door muggen of bijen, maar sinds vandaag weet ik dat het minder handig is als smeersel voor een pijnlijke derrière. Ik had ook pas in de gaten dat ik iets anders gesmeerd had dan de gebruikelijke zalf toen ik onderweg aan mijn handen rook en dit toch wel verdacht veel anders vond ruiken dan de voorgaande dagen. Hoe dan ook: in het begin denk je ‘ dat zal wel meevallen’, maar ik verzeker jullie dat de prikweg vandaag alles behalve de prik weg nam. Ik was dan ook blij in Virgin onder de douche te staan om me in het licht van een ouderwetse schakelaar royaal in te kunnen smeren…..

Morgen belooft weer een pittig dagje te worden. Aan het einde wacht een klim naar 1.450 meter, de hoogste van de camino. Ben benieuwd hoe het gaat. Voornaamste factor zal ook morgen evenwel weer de wind zijn. Voorts worden er regenbuien voorspeld, dus het kan nog gezellig worden…