Dag 26 Virgin del Camino – Rabanal del Camino 66km

Vanochtend vanuit Virgin vertrokken. Gisterenochtend hoorde ik al dat we vandaag regen zouden krijgen en dat terwijl er aardig geklommen moest worden op weg naar Cruz de Ferro. Cruz de Ferro is de plaats waar de pelgrims iets achterlaten. Meestal een steen(tje), vaak met verhalen of boodschappen aan al dan niet overleden dierbaren. Veel emoties dus daar. Hier staat ook vaker een Nederlandse filmploegopnames te maken voor de Ikon/Rkk afleveringen van ‘De weg naar Santiago’ . Benieuwd of er morgen ook iemand staat.

Inmiddels is er door de vele jaren een heuse heuvel stenen ontstaan waar je op kunt klimmen. Dit is een must voor alle caminogangers. Gelovig of niet, het maakt niet uit. Van diverse pelgrims heb ik begrepen dat de plaats iets ‘magisch’ heeft. Vervelend is alleen dat ie zo hoog ligt 🙂 . Op 1.450 meter. Dat was eigenlijk mijn einddoel voor vandaag, maar het kwam er helaas niet van.

Dat kwam enerzijds door het weer: bij vertrek begon het gelijk te regenen. Eerst zachtjes maar later toch vervelend hard. De temperatuur schommelde een groot deel van de dag tussen de 9 en 12 graden. Ik waande me door het weer weer even in Noord Frankrijk. Brrrrrr. Verder was er nog een stevig briesje. Niet zo sterk als de afgelopen dagen, maar de combinatie van regen, wind en kou maakte de dag lastig. Temeer overigens daar ik in Saint Jean Pied de Port, vlak voor de Spaanse grens, mijn regenkleding naar huis heb gestuurd (behalve een jasje) onder het motto: met zo weinig mogelijk bagage de Pyreneeën over en in Spanje zal het wel warm zijn. Dat was niet zo’n goede beslissing. Ik miste vooral mijn rainlegs, die niet alleen de regen tegenhouden, maar ook de bovenbenen en knieën warm houden. Foutje bedankt….

Na 30 kilometer raakte bovendien het plaatje van mijn fietsschoen los, hetgeen op zich geen ramp is, ware het niet dat de schroefjes foetsie waren. Niet fijn om zonder plaatje de bergen in te gaan, al zeker niet als een voet wel en een andere voet niet in de clipsen zit. Op zoek dus naar een fietsenmaker, die ik overigens vond in Astorga (er waren er zelfs twee, ongekende luxe op de camino) en die me ook verder kon helpen. Dat gaf me ook de gelegenheid om de banden weer op 4 bar te brengen (ik heb de afgelopen dagen door de lekke banden niet op volle druk gefietst, dat blijft lastig met zo’n simpel fietspompje) en nog een paar kleine dingetjes te repareren. Voor je het weet ben je dan weer een uurtje of zo verder. Het materiaal heeft overigens veel te lijden. Ik vind het ongelooflijk dat de buitenbanden het zo goed houden. Als ik langs de N120 fiets, zo’n beetje de standaard route sinds een paar dagen, liggen er op de weg standaard kleine scherpe steentjes. Verder is het veel schakelen. Zowel met de voor- als de achterderailleur. De Sram derailleur en ketting houden zich goed. Dat zou wel eens een blijvertje kunnen zijn.

Vol goede moed sprong ik dus weer op het stalen ros, maar naarmate de dag vorderde en ik hoger in de bergen kwam en de regen maar niet wilde ophouden en de wind weer sterker werd en het steeds kouder werd en de moraal dus zakte…., besloot ik te stoppen op zo’n 6 kilometer voor Cruz de Ferro. Toch nog 66km gefietst tot op 1.170 meter hoogte.

Het landschap veranderde vanaf Astorga weer in het ongerepte Spanje dat ik inmiddels zo ben gaan waarderen. Genoeg te kijken derhalve. Dat belooft nog wat voor de komende dagen.

Morgen dus direct weer klimmen. Nog zo’n 300 hoogtemeters. Dan dalen tot 450 meter om vervolgens weer te klimmen naar 1.375 meter naar Cebreiro. Vanaf daar is het op een paar puistjes na gedaan met de Pyreneeën. Gas er op richting Santiago dus. Ik wil er zaterdag rond een uur of 3 proberen aan te komen als de chef er ook is…..

Vanmiddag heb ik nog wat gewerkt en zo dadelijk weer op zoek naar voedsel. Het dorpje is klein genoeg voor een authentiek Spaans restaurantje. Ben benieuwd. Gisteren stonden er frieten met rauwe ham en twee eieren op het menu. Typisch pelgrimseten in Spanje.