Rivieren 2017. Dag 7 Maron-Lagrande 90 km. Totaal 615 km

Vandaag heb ik (Petra) de ‘pen’ maar eens overgenomen om een nieuw verslag te maken op ons blog. Helaas hebben we wederom geen internet, dus de foto’s volgen morgen!!!!

Onze gastvrouw van gisterenavond kwam om 19.30 uur thuis van haar werk. Wij waren boven op onze kamer, en voelde de stress die beneden gaande was. Er moest nog gekookt worden, en met 2 kleine kinderen die ook de aandacht behoeven, heb je dan je handen vol. Wij voelden ons daarbij toch wat ongemakkelijk.
De Fransen maken lange werkdagen, beginnen dan wel om 9.00 uur, hebben 2,5 uur pauze tussen de middag (zonde van de tijd) waardoor hun werkdag pas rond 19.00 uur eindigt. Als je dan nog naar huis moet rijden en koken, zijn de avonden erg kort. Na samen met haar een glaasje rode wijn gedronken te hebben, was het om 21.30 uur helemaal stil in het houten huis. Mijn fietsmaatje voelde zich helemaal thuis tussen al dat hout, hij heeft dan ook een heel bos omgezaagd afgelopen nacht.

Om 8.30 uur zaten we weer op de fiets. Er was regen voorspeld, dat hadden we goed in onze oren geknoopt, dus de regenjas, beenkappen en hoezen voor de schoenen, hadden we binnen handbereik. Tot nu toe hebben we deze niet nodig gehad. Het fietsen ging als een trein, de route bracht ons gelukkig weer op een heerlijk fietspad langs het water. De natuur hier is prachtig, de rust langs het water is voelbaar. De vogels fluiten er op los. Om 10.00 uur hadden we de eerste 25 km erop zitten, en vonden we gelukkig een cafeetje waar we genoten hebben van een kopje koffie en een heerlijk klein chocolaatje, wat je zo heerlijk tegen je gehemelte kunt laten smelten. (Mijn sportmaatje Wendy weet hier alles van)

Wat mij vooral is opgevallen de afgelopen dagen is de vriendelijkheid van de Fransen. Iedereen die je tegen komt of het nu bij de bakker is, de visser die aan de waterkant staat, of iemand die loopt te wandelen, je hoort overal een vriendelijk “Bonjour”.
Zelfs mensen die lopen te joggen, hebben nog voldoende energie om zelfs te zeggen; “Bonjour madame et monsieur”. Nu is mijn kennis van de franse taal miserabel, maar het overal vriendelijke “bonjour”, voelt erg prettig en gastvrij.

Om 12.30 uur hadden we al weer 60 km gefietst. Ook vandaag was ik weer zuinig omgegaan met mijn ” meuterke”, gezien de ervaring van de afgelopen dagen. Dat ging ook goed, we hadden eindelijk eens geen tegenwind (heerlijk), dus ik heb de nodige kilometers zelf kunnen fietsen. Ook vandaag weer geen winkels op de route, en maar 1 cafeetje, dus maar goed dat we stokbrood en beleg zelf bij ons hadden. Mijn fietsmaatje weet van alles uit zijn fietstas te toveren, zodat we zelfs onderweg een lekker bakkie thee hebben kunnen zetten. Formidabel! Veel heeft een mens niet nodig.

Het laatste stuk van de route van vandaag zo’n 30 km, bracht ons weer door de heuvels waar de nodige hoogteverschillen op ons lagen te wachten. Op dat moment was ik toch blij dat ik nog de nodige reserves in mijn ‘ meuterke’ had zitten!!! Er was ook geen gelegenheid geweest om hem weer op te laden. Mijn nieuwe stalen ros heb ik de afgelopen dagen goed leren kennen, berg af ‘meuterke’ uit, vlak ‘meuterke’ uit, berg in aantocht, op tijd ‘meuterke’ aanzetten, vooral flink trappen anders blijf je halverwege de berg steken. En ja, het kan voorkomen dat ik mijn fietsmaatje op de berg inhaal, dat blijft een leuk moment………..alleen is dat altijd van korte duur.

Het weer was vandaag achteraf prima! De franse versie van Piet Paulusma zat er gisteren dan ook helemaal naast. Om 14.30 uur waren wij op de plaats van bestemming, deze keer een verbouwde boerderij uit 1730, die verhuurd wordt als Gite, en die wij helemaal ter beschikking hebben. In de wijde omtrek was geen hotel, AirBNB te krijgen. Wij slapen vannacht in het gedeelte dat 100 jaar later is gebouwd, ik hoop dat er weinig hout in het pand zit…………

Morgen de laatste dag in Frankrijk, dan zetten we onze reis voort in Duitsland.
Het ‘ meuterke’ ligt nu aan de oplader, vanavond willen we namelijk lekker uit gaan eten, en heeft de eigenaresse van de Gite, ons een italiaans restaurant aanbevolen, 3 km van ons vandaan. En ja, dat is weer berg op………..dus op tijd ‘meuterke’ aan en flink trappen.

Tot morgen, en slaap lekker!